Even terug: nadat in 2016 het Great Barrier Reef werd opgeleverd, werd ons verteld dat de volgende renovatie van het Oceanium die van de Zee van Cortez zou zijn. Toch waren het vandaag niet de Antilliaanse leguanen die hun nieuwe stekje betrokken, maar de ringstaartmaki’s! Het was een dag vol schijnbare tegenstellingen in Diergaarde Blijdorp. In een voor de rest rustige dierentuin dromden twee zalen aan Vrienden van Blijdorp ’s ochtends bijeen in het Oceanium. Ondanks deze grote opkomst vond de officiële openingshandeling plaats in het bijzijn van een handjevol aanwezigen. Om nog maar te zwijgen over hoe deze winterse dag eigenlijk net even te koud was voor de exotische lemuren! Een rare samenloop van omstandigheden die misschien alleen maar passend is voor deze opmerkelijke halfapen.
De opening werd voorafgegaan door een praatje door Vrienden-voorzitter Marcel Kreuger en Marjolein van Klei, vakgroephoofd Amerika. Er werd even stilgestaan bij Eric Hille, wiens legaat dit verblijf mogelijk heeft gemaakt. Hij was zijn hele leven een trouwe supporter van de Diergaarde en besloot dat zijn vermogen na zijn overlijden besteed zou mogen worden door de vereniging Vrienden van Blijdorp. Als dank hiervoor vond de kleine openingshandeling plaats in besloten kring, met directeur Erik Zevenbergen, Marcel Kreuger, de verzorgers en Eric’s familie. Wel kon dit moment voor het eerst in Blijdorp-geschiedenis op een afstandje gevolgd worden via een livestream van de Vrienden van Blijdorp op Facebook!
De visie die de Diergaarde voor ogen had toen begonnen werd met de constructie van dit verblijf, is mooi tot uiting gekomen. Het nieuwe tehuis van de ringstaartmaki’s in Blijdorp is veel natuurgetrouwer vormgegeven dan in andere dierentuinen. Ringstaartmaki’s leven in het wild op de dorre zuidpunt van Madagaskar en hun buitenverblijf is dan ook op die manier ingericht. De vegetatie wordt gekenmerkt door korte, stekelige planten die her en der afgewisseld wordt door wat grotere begroeiing om in de klimbehoefte van de maki’s te voorzien – al was vandaag alles gesluierd door een laagje sneeuw.
Het landschap wordt onderbroken door een hutje, met daarin informatieve borden over de ringstaartmaki’s. Zo kan je hier een idee krijgen hoe de voetzool van een lemuur voelt: de textuur geeft de dieren dusdanig veel grip, dat de verzorgers afgelopen week verrast werden door maki’s die recht omhoog klommen langs de gladde metalen pilaren in het doorloopverblijf! Iets verderop stuit je op nog een huisje, ditmaal niet toegankelijk voor het publiek. Hier kunnen de maki’s, echte liefhebbers van de hitte, op kille dagen opwarmen terwijl ze toch in het zicht van de bezoekers zitten. Hetzelfde principe gaat op voor de kleine baobab-replica iets verderop. Het pad maakt een lus door het verblijf en zal in de toekomst hopelijk regelmatig overgestoken worden door de inwoners. Het is roodgekleurd, een kleine verwijzing naar de bijna Mars-achtige aarde die in grote hoeveelheden aanwezig is op Madagaskar.
Op dagen dat het te koud is voor de dieren om naar buiten te gaan, zoals vandaag, zijn ze alsnog zichtbaar achter het glas in hun binnenverblijf. Op het eerste gezicht is het een vrij simpel onderkomen dat gebruik maakt van tralies. Het is weliswaar geen esthetisch kroonjuweel, maar het staat de verzorgers wel toe om de maki’s ongehinderd te observeren en ze op die manier van de juiste zorg te voorzien. Het binnenverblijf, dat gesitueerd is in een kleine aanbouw, bestaat uit vijf aangrenzende ruimtes die van elkaar afgesloten kunnen worden indien nodig. Achterin het buitenverblijf is eveneens een kleine separatiekooi.
Momenteel wordt dit stukje Madagaskar bevolkt door een groepje van negen vrouwelijke ringstaartmaki’s, die binnenkort gezelschap krijgen van een paar mannetjes. Met zoveel dierentuinen die ringstaartmaki’s houden, zou je bijna vergeten hoe bijzonder deze soort is! Hun meest opvallende lichaamsdeel, de gestreepte staart die langer is dan de rest van hun lichaam, heeft meerdere functies. Zo gebruiken vrouwtjes ze om hun jongen warm te houden, maar door hun staarten tussen hun polsen te wrijven kunnen ze ook geursignalen afgeven. Op die manier worden territoria afgebakend, maar ook voor communicatie binnen de groep worden ze gebruikt. Wel zo handig voor een diersoort die een groot deel van hun dag besteedt aan onderlinge verhoudingen en rangordes. Het zijn veelzijdige diertjes die behendig genoeg zijn om zich met gemak tussen boomtoppen te verplaatsen, maar een groot deel van hun activiteit vindt plaats op de grond. Wanneer ze hier lopen, kan je al snel zien waarom hun wetenschappelijke naam Lemur catta is: hun gestalte heeft wel iets weg van dat van een kat.
Hoewel de ringstaartmaki’s vandaag binnen moesten blijven, mochten ze eerder deze week al eens op verkenningstocht gaan in hun nieuwe verblijf. Hoe dat eraan toeging, zie je hieronder!