Diergaarde Blijdorp: ruim baan voor de olifanten, dat is de droom

Diergaarde Blijdorp staat aan de vooravond van een grootse onderneming. Het Rotterdamse park kondigt een nieuwe inzamelactie aan: een loterij, met ”olifantastische prijzen”. De opbrengst wordt gestoken in een bouwproject, dat als einddoel heeft natuurlijkere groepsdynamiek bij de olifanten mogelijk te maken. En wat voor een bouwproject! De plattegrond van de dierentuin gaat drastisch veranderen als de ambities van het park gerealiseerd worden. Ook de Vrienden van Blijdorp lijken zich te mobiliseren en geven aan één miljoen euro te willen werven. Dit is wat we tot nu toe weten.

Sexratio

Het Masterplan 2030 was nog niet gepresenteerd of de pandemie brak uit. Gedurende die periode heeft de directie moeten reflecteren op volgorde en financiering van de plannen. Het Eilandhoppen-project is bijvoorbeeld gesneuveld en de renovatie van Taman Indah krijgt prioriteit over de Victoria Serre.

Vroeger werden meer olifantenvrouwtjes dan -mannetjes geïmporteerd uit Zuidoost-Azië. Die wildvanggeneratie verdwijnt nu langzaam, waardoor in gevangenschap geboren olifanten een steeds groter percentage van de dierentuinpopulatie vormen. Deze nieuwe lichting bestaat uit evenveel mannetjes als vrouwtjes. Kort gezegd: waren er dertig jaar geleden nog zeven vrouwtjes per bul in Europa, nu bungelt dat cijfer rond de twee en over een jaar of vijftien zal het één op één zijn.

Foto: Maxime Stok (BB-Facebook)

Wie naar Taman Indah kijkt, kan zien dat er in de jaren ’90 al een beetje werd nagedacht over deze uitdaging. Naast het grote perk liggen namelijk nog twee kleinere perken, die oorspronkelijk bedoeld waren om twee heren te huisvesten. Deze verblijven zijn, naar huidige maatstaven, echter hopeloos verouderd. Er kan eigenlijk maximaal één mannetje ondergebracht worden, maar ook dat is niet ideaal. Uit veldonderzoek is de laatste jaren namelijk naar voren gekomen dat mannetjesolifanten geen nomadische eenlingen zijn, zoals dat vroeger gedacht werd.

De sociale agenda van bullen is complex: op jonge leeftijd vormen ze vaak kleine groepjes, die belangrijk zijn voor de psychologische en motorische ontwikkeling. Eenmaal volgroeid vallen die clubs doorgaans uiteen, maar ook dan komen mannetjes nog regelmatig in contact met elkaar. Zo ziet ook het contact met de dames eruit. Soms begeven bullen zich een tijdje in de buurt van vrouwtjeskuddes, dan verwatert die relatie weer, dan zoeken ze weer wat meer contact.

Dit genuanceerde fission-fusion model kan simpelweg niet gefaciliteerd worden in Blijdorp momenteel. Dat heeft deels te maken met ruimtegebrek en deels met archaïsche ontwerpkeuzes. Neem de diepe greppel rondom het verblijf: de verzorgers maken zich zorgen dat een bezoekje door de fokbul, dat altijd met enige spierballentaal verloopt, wel eens kan eindigen met een valpartij. Denk aan het ongeluk van Radza in Emmen in 2011. De liefde bedrijven, dat mogen Rotterdamse olifanten alleen op het ommuurde bullenterrein.

Ambities

Afbeelding: Diergaarde Blijdorp. Klik HIER voor de grote versie. Masterplan 2030, gepresenteerd begin 2020.

Het olifantenverblijf moet dus gaan groeien. De meest voor de hand liggende uitbreidingsrichting is westelijk: al ruim tien jaar wordt nagedacht over het absorberen van de weide van de bongo’s, waardoor de olifanten in feite uitzicht zouden krijgen op de leeuwen. De populaire naam voor dit idee was ‘oliduct’. In sommige schetsen werd namelijk ook gespeeld met het terugbrengen van de ‘papegaaienlaan’, het pad dat vroeger de Tweeling-Gebouwen verbond met de Grote Vijver, maar dan als tunnel onder de dikhuiden door. Nog begin 2020 gaf Blijdorp een sfeerimpressie vrij hiervoor.

Als de eerste paal voor het olifantenverblijf 2.0 uiteindelijk geslagen wordt, is de kans echter groot dat dat niet bij de bongo’s zal zijn. Dat werd bekend tijdens een winterlezing van de vereniging Vrienden van Blijdorp, enkele maanden na de presentatie van het Masterplan. Te duur, zo oordeelde de dierentuin in coronatijd. Destijds ging de voorkeur uit naar een vervroegde uitvoering van ‘fase twee’. Dat is, zoals gepitcht in het Masterplan 2030, een andere beoogde uitbreiding, oorspronkelijk bedoeld voor een later stadium.

Afbeelding: Diergaarde Blijdorp. Klik HIER voor de grote versie. Nieuwjaarslezing 2019.

Voor dat project zouden de Vleermuizengrot, het verblijf van de Indische neushoorns, de Mongoolse Steppe en het Aziatische Moeras op de schop moeten. Ten tijde van de winterlezing werd een iets soberdere versie gepresenteerd, waarbij de Vleermuizengrot en het Aziatische Moeras buiten beschouwing gelaten werden omwille van het prijskaartje. Toen stond op het bestaande perk van de neushoorns een nieuwe stal voor mannelijke olifanten ingetekend, omringd door enkele separatieperken. Zo zou je de olifanten al vanaf de Bergdierenrots kunnen zien. Een brug over het reeds aanwezige bezoekerspad zou deze stal verbinden met de kamelenweide, waar de bullen dan naar hartenlust kunnen ravotten.

Afbeelding: Diergaarde Blijdorp. Klik HIER voor de grote versie. Winterlezing 2020.

Behalve het feit dat dit idee relatief goedkoop is, is het bij ‘fase twee’ ook makkelijker om ruimte te vinden voor een aparte mannengroep. Ook zijn de werkzaamheden dan minder verstorend voor de kudde, waar onder andere de peuter Radjik en de 51-jarige Irma onderdeel van uitmaken. Bijkomend voordeel is dat alleen de gedomesticeerde kamelen en Indische neushoorns dan moeten verdwijnen, wat wellicht verkozen wordt boven afscheid van de (kritiek bedreigde) oostelijke bongo’s.

Perspectief

De meest recente schets die in dit artikel staat, is alweer een jaar oud. Voor nu blijft het dan ook een kwestie van speculeren. Op 9 januari zal de Nieuwjaarslezing plaatsvinden, waarbij ongetwijfeld meer duidelijk zal worden. In de decembereditie van het Vriendennieuws zal wellicht alvast een tipje van de sluier worden opgelicht. Draag in de tussentijd bij aan de uitbreiding van het olifantenverblijf én verzeker jezelf van een plekje bij de Nieuwjaarslezing door lid te worden van de vereniging Vrienden van Blijdorp. Of doe voor slechts €2,50 mee aan de Blijdorp-loterij en maak kans op unieke prijzen, zoals een privélunch met directeur Zevenbergen, een ‘dagje dierenverzorger’, een kampeernachtje in de dierentuin of een diner met zicht op de olifanten.

Foto: Diergaarde Blijdorp (blijdorp.nl)

Onderzoek: komt de pelikaan terug naar Nederland?

Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)

De Lage Landen zijn mogelijk weer geschikt als leefgebied voor de kroeskoppelikaan. Dat staat in een onderzoeksrapport dat op 15 oktober in Diergaarde Blijdorp aangeboden werd aan de Nederlandse Vogelbescherming en het Vlaamse Natuurpunt. Vijfhonderd jaar geleden verdween deze soort, die tot de grootste watervogels ter wereld behoort, uit Noordwest-Europa door inpoldering en jacht.

Natuurontwikkeling

De afgelopen vijftig jaar is veel vooruitgang geboekt qua waterkwaliteit in Nederland. Hoewel het zeker nog beter kan, worden er steeds minder afvalstoffen geloosd in het milieu. Ook is er meer ruimte gekomen voor zoetwaternatuur, bijvoorbeeld door de aanleg van de Marker Wadden. Aan de hand van o.a. cijfers over de visstand – en met een schuin oog op de gedragingen van de aalscholver – hebben de onderzoekers potentiële pelikaanclusters in kaart gebracht.

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook)

Het meest geschikte gebied ligt in Noord-Nederland: het IJsselmeer, de Friese meren en de Weerribben-Wieden. Ook de Biesbosch en het Haringvliet zijn kanshebbers. Zones waar waarschijnlijk geen nesten gesticht zouden worden, maar waar wel gevist kan worden, zijn het Lauwersmeer, de Westerschelde, de Gelderse Poort en de plassen tussen Amsterdam en Utrecht.

De onderzoekers stellen dat de pelikaan als ‘ambassadeur’ voor moerasecosystemen kan dienen. Maatregelen die getroffen zouden worden om deze soort te verwelkomen, zouden wel eens positief kunnen uitpakken voor allerlei andere dieren. Ook past de pelikaan goed in het rijtje van diersoorten die recentelijk Nederland ‘herontdekt’ hebben als leefgebied: denk aan de kraanvogel, zeearend en visarend, maar ook de otter, bever, steur en wolf.

Herintroductie

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook)

Een eventuele terugkeer van de pelikaan zal echter alleen kunnen plaatsvinden met doelgerichte herintroducties. Heden ten dage broedt de kroeskoppelikaan namelijk alleen nog op de Balkan en in Centraal-Azië, met overwinteringsgebieden in het Midden-Oosten, India en China. De kans dat een groepje pelikanen toevallig het IJsselmeer koloniseert, is dus nihil. Wegens ons gematigde klimaat verwachten de onderzoekers overigens niet dat een losgelaten kolonie zou migreren in de winter.

Daarnaast schatten de onderzoekers dat een robuuste pelikaanpopulatie (d.w.z. bestendig tegen magere jaren en inteelt) minimaal 250 paartjes zou tellen. Voor méér dieren dan dat is waarschijnlijk ook geen plek in Nederland, zowel qua nestlocaties als qua voedsel. Dit zijn allemaal aspecten die nog in meer detail bestudeerd moeten worden. Ook benadrukt het rapport dat samenwerking met Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de kans op een succesvolle herintroductie zou vergroten.

Beeldvorming

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Wellicht dat een van de grootste obstakels maatschappelijke opinie zou zijn. Doordat de kroeskoppelikaan een groot dier is, moeten ze ook veel vis vangen. Een hoge visdichtheid is dus van belang: als de vispopulatie in een gebied eenmaal begint te dalen, laat de pelikaan zulke wateren al snel links liggen. De pelikaan heeft daardoor geen wezenlijke impact op het ecosysteem. Maar ja, boeren beklagen zich ook over de wolf, terwijl loslopende honden jaarlijks veel meer schade aanrichten. Enige weerstand vanuit de visserij is dus te verwachten. Over zulk debat moet van tevoren nagedacht worden.

Ook moet worden voorkomen dat zo’n herintroductieproject andere ecologische problemen in Nederland overschaduwt. Veel plantensoorten liggen nog altijd onder druk door de excessieve uitstoot van stikstofverbindingen, insectenpopulaties verkeren in vrije val en ook weidevogels zijn steeds zeldzamer. Het is niet de bedoeling dat het pelikanendossier het politieke draagvlak en de fondsenwerving voor dat soort kwesties ondermijnt.

Vervolgonderzoek

Het is geen geen kant-en-klare routekaart dus, deze analyse. Wel is het een mooi beginpunt voor verder onderzoek naar dit onderwerp. Het rapport is geschreven door Gijs Kurstjens (Kurstjens Ecologisch Adviesbureau), Chris van Turnhout (Stichting SOVON), Joep de Leeuw (Universiteit Wageningen) en Geert Spanoghe (INBO). De studie is uitgevoerd in opdracht van negen organisaties, waaronder ARK Natuurontwikkeling, Stichting Het Zeeuwse Landschap, Diergaarde Blijdorp, IUCN NL en Pelican Way of LIFE.

Op 14 november zal Maarten Vis, hoofd van de vogelafdeling van Blijdorp, een lezing geven aan de Vrienden van Blijdorp over het lot van de pelikaan. Meer informatie daarover is te vinden op de website van de vereniging.

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Kort Nieuws #168

Welkom

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Nieuw in Diergaarde Blijdorp: de Noord-Afrikaanse doornstaartagame (Uromastyx acanthinura). Deze soort is sinds kort te zien in de Krokodillenrivier, in het verblijf waar voorheen een Soedanese schildhagedis woonde. Doornstaartagamen worden gekenmerkt door vrij veel uiterlijke diversiteit tussen individuen en danken hun naam aan hun stekelige staart. Het zijn echte woestijnspecialisten die lang zonder water kunnen. Ze graven diepe holen, waar de temperatuur gematigder is. Naar verluidt blokkeren ze met hun stevige staart de ingang van hun hol als ze aangevallen worden.

Logeerpartij

Foto: Danny Noorman (BB-Facebook)

In de hoofdstad wordt het Artis-Aquarium gerenoveerd en dat betekent dat ook de inwoners tijdelijk moeten uitwijken. In de juni-uitgave van het Vriendennieuws, dat recentelijk online geplaatst is, wordt medegedeeld dat Rotterdam voorlopig onderdak biedt aan enkele Atlantische pijlstaartroggen, een stierkophaai en vier luipaardhaaien. De haaien zijn geplaatst bij hun soortgenoten in het Kelpwoud-bassin, in de hoop dat er voor nageslacht gezorgd wordt. De Krokodillenrivier is verrijkt met een giraffemeerval, een Senegalese kwastvinsnoek en een Afrikaanse longvis. De eerstgenoemde is slechts een tijdelijke logé, maar de twee oervissen mogen hun oude dag in Blijdorp slijten. Helaas heeft dat voor de longvis niet lang mogen duren, want het dier is bezweken aan een tumor. Uit respect voor de Vrienden van Blijdorp wacht Blijdorper Bende altijd even met het delen van de updates uit het Vriendennieuws. Wil je dit kwartaalblad kunnen lezen zodra het gepubliceerd wordt? Word dan lid van de vereniging!

Manege

Eveneens tijdelijk aanwezig in Blijdorp is het kortsnuitzeepaardje. Tijdens een storm eerder dit jaar was een viertal aangespoeld en door de dierenambulance naar de Diergaarde gebracht om te revalideren. Het gaat goed met ze en momenteel wordt gewerkt aan de benodigde papieren om ze weer terug te brengen naar de Noordzee.

Diverse pluimage

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Ook de vogelafdeling zit niet stil. De Braziliaanse tangara is voor het eerst sinds de aanvang van de coronapandemie weer te bezichtigen in de Victoria Serre. Met hun felrode verenkleed is het ongetwijfeld een van de kleurrijkste vogeltjes in de Diergaarde. Tijdelijk afwezig in de Okapi-Volière zijn de kroonparelhoenders. Het Vriendennieuws sprak nog over de komst van een mannetje, maar bronnen melden dat beide dieren kort na de publicatie van het blad overleden zijn. Een vrouwelijke soldatenara, een van de acrobaten van de Vrije Vlucht Voorstellingen, heeft het park verlaten om in het buitenland gekoppeld te worden aan een mannetje. Er wordt nog gezocht naar een nieuwe hamerkop, omdat het vrouwtje in de Gierenrots-volière onverwachts gestorven is. Ook wordt in deze volière gerouwd om een mannelijke witruggier en is een vrouwelijke maraboe uitgezwaaid naar Hongarije. Wel zijn de witkopgieren weer te zien, zij zaten eerst achter de schermen met hun dochter. In de Eurazië-biotoop is een flamingovrouwtje bezweken op 61-jarige leeftijd. Beter nieuws is er bij de kroeskoppelikanen en koningspinguïns, daar zijn kuikens uit het ei gekropen.

Meer mutaties

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Ook een drukte van belang bij de zoogdieren. Blijdorp wacht op de komst van een nieuwe mannelijke Mhorr-gazelle uit Spanje, nadat Jengo in september 2020 overleed. Eind 2019 kwam hij vanuit Berlijn naar de Maasstad. Ook zijn twee jonge bokjes van deze in het wild uitgestorven antilopen verzonden naar ZOO Planckendael. Het park heeft tevens afscheid genomen van vier ringstaartmaki’s. Het betreft (vermoedelijk) de zogenaamde ‘Iza-clan’. In 2018 kwamen deze dames uit Apenheul om samen met hun metgezellen, de Kanto-clan, het nieuwe doorloopverblijf bij het Oceanium te betrekken. Al snel bleek dat deze twee familiegroepen niet door één deur konden en medio 2020 werden Iza en haar dochters definitief achter de schermen geplaatst. Een overlijdensbericht is er bij de baardapen, waar het oude mannetje zijn laatste adem uitgeblazen heeft. Verder zijn ook een wasbeer en een prairiehond gestorven.

Foto: Hugo Sluimer (BB-Facebook)

ALV 2021: nieuwe volières Zuid-Amerika!

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Hyacinthara.

Voor de tweede keer op rij een digitale Algemene Ledenvergadering voor de vereniging Vrienden van Blijdorp vanwege de voortdurende COVID-19-crisis. Ruim 150 leden volgden thuis de interactieve livestream die door het bestuur verzorgd werd vanuit een kleine studio. Behalve een kleine vooruitblik op de toekomst werd er ook teruggeblikt op het bewogen kalenderjaar 2020…

Over het algemeen was het een pittige terugblik, maar er waren ook lichtpuntjes. Zo nam in 2020 voor het eerst in lange tijd het aantal leden van de vereniging toe! 4.567, dat was de stand omstreeks oud en nieuw. Ook voor 2021 wordt gerekend op (forse) groei. Het betekent een kleine toename wat betreft de administratieve kosten, maar de hogere opbrengst op het gebied van contributies en donaties draagt zeker bij aan de slagvaardigheid van de Vrienden!

Hét grote nieuws van de Algemene Ledenvergadering was de aankondiging van een nieuw project, dat overigens niet opgenomen is in het Masterplan 2030. Diergaarde Blijdorp werkt momenteel aan een plan om de Zuid-Amerikaanse volières te vernieuwen. De bestaande constructie voor onder andere de ara’s en ibissen kampt met bouwvalligheid en is qua dierenwelzijn verouderd. Het bouwproject wordt mogelijk gemaakt door een donatie van de Vrienden van Blijdorp van vijf ton. Het idee is om de huidige locatie geheel aan de rode ibissen en hun verblijfsgenoten te geven. De ara’s verhuizen dan naar een nieuwe volière aan de andere kant van het grote bezoekerspad, nabij Amazonica. Meer details laten nog even op zich wachten, maar het park hoopt binnen een jaar een punt te kunnen zetten achter de werkzaamheden.

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Rode ibis.

Flamingo’s strekken vleugels in nieuwe volière Blijdorp

Foto: Monique van Oort-Schenk (BB-Facebook)

Na de winter achter de schermen doorgebracht te hebben, is het goed vertoeven op de nieuwe grasmat. De grote flamingo’s, sinds jaar en dag onderdeel van de ‘oude ingang’ van Blijdorp, hebben een nieuw optrekje. Er is een net gespannen over hun strand, dat zelf ook een facelift heeft gekregen. Op 10 mei mochten ze voor het eerst naar buiten, maar de officiële opening vond vandaag pas plaats.

Het nieuwe perk is niet het enige waar de roze vogels aan moeten wennen. Al sinds 2004 heeft er geen succesvolle voortplanting plaatsgevonden, met vergrijzing tot gevolg. Toentertijd vond er een transport plaats en ogenschijnlijk heeft dat de sociale dynamiek in de groep sterk verstoord. Als er al eieren gelegd werden, waren die een makkelijke snack voor hongerige meeuwen. Inmiddels tikt een aanzienlijk deel van de kolonie de vijftig aan, met uitschieters richting de zestig. Het logische gevolg is dat de groep al een tijdje krimpt.

Om leven in de brouwerij te brengen, zijn maar liefst vijftig extra flamingo’s uit de dierentuinen van Hilvarenbeek, Odense en Arnhem aangekomen in de Maasstad. Dat brengt de stand op ruimschoots 120 flamingo’s in Rotterdam. De hoop is dat de nieuwkomers het voortouw nemen bij de balts en nestbouw.

Vleugellam

Foto: Leo Brentjes (BB-Facebook)

De oorspronkelijke reden voor de verbouwing was een wet die per 2018 inging. Het betreft het verbod op leewieken: een praktijk waarbij de uiteinden van de vleugels op jonge leeftijd geamputeerd worden, zodat de dieren permanent hun vliegvermogen kwijtraken. Voor flamingo’s, die te stressgevoelig en talrijk zijn om ieder voorjaar te kortwieken, is dit de enige realistische manier om te voorkomen dat ze opstijgen uit een niet-overdekt verblijf. Op de oudere flamingo’s heeft dit besluit natuurlijk geen invloed, maar het is wel degelijk relevant voor nieuwe aanwinsten!

Toch is de volière niet alleen een manier om om te gaan met nieuwe wetgeving. Vogels vinden het ook makkelijker om te paren wanneer ze niet geleewiekt worden, want ze gebruiken hun vleugels voor balans. Verder helpt de nieuwe omheining ook om roofdieren buiten de deur te houden. Dit project lijkt het dierenwelzijn van de flamingo’s dus zeker ten goede te komen!

Rijksmonumenten

De nieuwe volière was ruim vijf jaar onderhevig aan gesteggel met de Welstandscommissie van de Gemeente Rotterdam, die zich om de monumenten in de stad bekommert. De nieuwbouw wordt immers omgeven door gebouwen die in de jaren ’40 gerealiseerd zijn, onder leiding van architect Sybold van Ravesteyn. Denk aan de Rivièrahal, het Roofdieren-Gebouw, de Winkel van Sinkel en zelfs het binnenverblijf van de flamingo’s zelf: het oude Speelgebouw. Minder tastbaar, maar eveneens beschermd, is het ‘karakter’ van de padenstructuur en het voorplein…

Uiteindelijk is het hele verblijf een stukje naar het noorden opgeschoven ten opzichte van zijn oorspronkelijke locatie, om het entreeplein minder te overschaduwen. Gevolg van deze compromis is wel dat de oude uilenvolière afgebroken moest worden. Een nieuwe rij bomen moet de volière aan het zicht onttrekken en het kijkpunt is een kwartslag opgeschoven. Bovendien is het verblijf cirkelvormig en ‘krult’ de waterpartij mee met de rand van de kooi. Van de hoogte van de palen tot de minutieuze vormgeving van de hekjes bij de kijkplek: over alles is nagedacht.

Succesverhaal

Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)

Van nature komt de grote flamingo voor op het Indiase subcontinent, in het Midden-Oosten, kustregio’s van Afrika, rondom de Kaspische Zee en zelfs in het Middellandse Zeegebied! Sterker nog, bij tijd en wijlen strijkt een verwilderde populatie uit Duitsland ook in Nederland neer. Het is een aangename afwisseling om te kunnen melden dat het aantal grote flamingo’s in het wild zelfs een beetje toeneemt. Het toekomstperspectief van deze unieke vogels is dan ook rooskleurig te noemen.

Het is bekend dat er bij deze suikerspinnen-op-stelten niet alleen heterostellen gevormd worden, maar ook veel man-man en vrouw-vrouw koppels. Vaak fungeren zij als pleegouders voor weeskuikentjes, maar soms eigenen ze zich ook op een wat hardhandigere wijze eieren toe. Gebleken is dat kuikens met twee vaders een twee keer zo grote overlevingskans hebben. Over het fenomeen ‘liefde’ bij dieren bestaat veel discussie, maar vaststaat dat flamingo’s doorgaans jaren trouw blijven aan hun partner. Alhoewel, ‘trouw’ – vreemdgaan is ook bij onze roze vrienden niet ongehoord.

Foto: Stichting SOVON (stats.sovon.nl). Archieffoto.

De flamingo’s hebben ook onderhuurders. De krakeend (Mareca strepera) is een nieuwkomer voor Blijdorp. De vrouwtjes van deze soort lijken vrij veel op de welbekende wilde eend, terwijl de mannetjes gekenmerkt worden door een unieke grijze ‘ruis’ op hun borst. Ook voor deze watervogels, die op het hele noordelijk halfrond voorkomen, geldt dat ze steeds talrijker worden. Het Nederlandse landschap in het bijzonder lijkt in de smaak te vallen, want in vijftig jaar tijd zijn ze gegaan van dwaalgast tot permanente inwoner van de Randstad. De stenige bodem van kanalen bevordert algengroei, en daar spelen ze op in. Tot op de dag van vandaag is hun populatietrend in Holland er eentje van exponentiële groei. De precieze redenen voor hun recente, mondiale succes zijn nog niet in kaart gebracht, maar mogelijk profiteren ze van de aftocht van eendensoorten die minder goed tegen menselijke verstoring kunnen. Er zijn ook een aantal krakeenden in de Grote Vijver geplaatst. De eenden zijn afkomstig van de vogelopvang in Zundert.

Donatie

Door de pandemie gaat het financieel niet goed met de Diergaarde. Dat er toch vernieuwd kan worden, is met dank aan de vereniging Vrienden van Blijdorp. Zij hebben de benodigde fondsen zelfstandig ingezameld en hebben het verblijf dus ‘gedoneerd’. Ook andere organisaties dragen een steentje bij, zoals het Fonds Schiedam Vlaardingen e.o. en het Hoogheemraadschap. Daardoor kon ook het entreeplein aangepakt worden. Ondergronds is nu een wateropslag (490.000 liter) gerealiseerd, om excessief regenwater niet direct op het riool te hoeven afwentelen. Het sluit mooi aan op de bestaande waterzuivering in de kelder van het Roofdieren-Gebouw. Het asfalt op het plein is vervangen door sierlijke klinkers.