Ontsnapt! Soort van…

Ze zijn misschien oud, maar ze halen nog steeds apenstreken uit: de ringstaartmaki’s in de Grote Vijver. In 2010 kwam een tiental lemuren uit Apenheul naar Rotterdam om daar hun oude dag te slijten. Ringstaartmaki’s besteden een groot deel van de dag aan onderlinge verhoudingen – niet geheel ongelijk aan mensen volgens sommigen – dus zo nu en dan kan het nogal botsen tussen twee dieren. Dat bleek eind vorig jaar het geval toen de verzorgers opeens een dier minder telden. Met een bootje gingen ze de vijver op, op zoek naar hun verstekeling. Uiteindelijk werd ze gevonden onder een graspol aan de oever. De hereniging was echter geen hartelijke: de drie dominante oudjes hadden het voorzien op haar en wisten ook de rest van de groep op te hitsen. De drenkeling bleek ook nog eens een flinke wond onder haar oksel te hebben. Binnen is ze daarvoor behandeld en stapsgewijs weer bij haar soortgenoten gezet, wat dusver een succes lijkt.

Uitzwaaien

Kleine Blijdorpers worden groot, zo ook bongo Kai. Alweer meer dan twee jaar geleden werd een tamelijk vergeten stukje Diergaarde verblijd met zijn geboorte. Werkelijk verblijd, want voortplanting bij deze bosantilope, ook wel ’s werelds mooiste antilope genoemd, is zeker geen garantie. In oktober vorig jaar is hij verhuisd naar het Deense Givskud Zoo. Het Vriendennieuws laat weten dat in die periode eveneens een mannelijk kuifhertje en een moeraswallaby zijn vertrokken naar de oosterburen, drie dames koeneusroggen en een maraboe naar Frankrijk zijn verhuisd en een François’ langoer-man verkast is naar Pairi Daiza.

”Nalatenschap”

Ongetwijfeld heb je haar eens wel zien zitten: het opmerkelijke dier dat de neushoornleguaan wordt genoemd. Ze verblijft in het stukje Antillen van het Oceanium, tegenover de mangrovebak. Het verblijf doet overigens eerder aan als een woestijngebied, maar dat moet het ook zijn: in het wild zijn ze te vinden in droge regio’s van het eiland Hispaniola (verdeeld tussen Haïti en de Dominicaanse Republiek), waar ze steeds zeldzamer worden. Al enige tijd heeft Blijdorp alleen een vrouwtje van deze soort, nadat haar partner ingeslapen werd. Het lijkt er nu op dat hij toch zal voortleven: het Vriendennieuws laat weten dat het vrouwtje mogelijk eieren draagt. Wordt (hopelijk) vervolgd!

Poedoe-Perikelen

De komende tijd wordt het een komen en gaan in het Zuid-Amerika continent, in het specifiek bij het stukje Andes: momenteel verblijft hier één Chileense poedoe. Deze zal binnenkort het park verlaten om ruimte te maken voor twee jonge broertjes. Eén van die mannetjes zal uiteindelijk doorreizen naar een ander park en het overgebleven mannetje krijgt dan gezelschap van een vrouwtje.

Oceanium-Update

Het Publiekslab en het nieuwe Natuurbehoudscentrum tonen enige overeenkomst: beide zalen van het Oceanium zijn, op de verblijven zelf na, niet gethematiseerd en vrijwilligers zijn er volop aanwezig om te vertellen over de dieren. Helaas zijn de deuren van het Publiekslab al sinds augustus vorig jaar gesloten. De verzorgers ontdekten toen een parasiet in het systeem en bij nadere inspectie bleek dat hij wijdverspreid door alle aquaria aanwezig was. Hoewel de schade onder de dieren naar verluidt beperkt is gebleven, moest het hele aquariumrek tegen de vlakte gegooid worden. Sindsdien is er op het oog weinig vooruitgang geboekt, maar bronnen melden dat de zaal in april weer open moet gaan. Dan nog een klein nieuwtje vanuit Platform Zeezicht. ”Is dat het platform bij de zeeleeuwen?” Nee, een bekende naam is het niet voor menig Blijdorp-bezoeker. Platform Zeezicht is het tussenstukje tussen de Amazone-aquaria en het pinguïnverblijf in het Oceanium. Leuk voor de jongere bezoekers is de nieuwe quiz die daar nu te doen is, waardoor ze spelenderwijs wat te weten komen over de gevolgen van zwerfafval en plastic op het leven in de zee.

Zonnebaden

”Is die echt?” Het is een veelgehoorde vraag in de Krokodillenrivier. Doodstil kunnen ze op hun stukje strand liggen, de drie gigantische Nijlkrokodillen van Blijdorp. Uiteraard spreekt vooral het dier dat normaliter neerstrijkt vlak voor de bezoekersruit tot de verbeelding. In de loop der jaren hebben de kroko’s ieder hun favoriete plekjes op de kade verworven, maar door daar dag in, dag uit te liggen hebben ze flinke kuilen gecreëerd. Om ze wat beter zichtbaar te maken, moest er het een en ander opgehoogd worden, maar dat betekent dat ze toch echt even van hun plekjes zouden moeten wijken. Het had flink wat voeten in de aarde om een van de strandjes te ontruimen, maar tegen een schadevergoeding bestaande uit een lekkere snack zei de groep natuurlijk geen nee.

Komodo-Commotie

In 2012 bliezen de Vrienden van Blijdorp het Aziëhuis, tot dan toe een stallencomplex, nieuw leven in. Sindsdien is het gebouw constant in ontwikkeling geweest: soorten kwamen en gingen. Zo zijn er tegenwoordig vleesetende planten te zien waar aanvankelijk schuttersvissen zaten, hebben de krokodilstaarhagedissen plaats gemaakt voor wandelende bladeren, is er een nachtverblijf gerealiseerd voor slanke lori’s en is een reptielenterrarium vervangen door een verblijf voor toepaja’s. Terwijl her en der dus ‘kinderziekten’ verholpen werden, bleef er één hekelpunt over: het verblijf van de Komodovaranen. Het was het klapstuk van het Aziëhuis, maar eigenlijk werkte het niet goed voor de dieren. Vandaar dat Blijdorp binnenkort een nieuw onderkomen gaat realiseren bij het Oceanium, als onderdeel van Eiland-Hoppen. Het lijkt er nu op dat we ze tot die tijd niet meer gaan zien: het verblijf staat leeg en ook het soortbordje is weggehaald. Dat betekent niet dat ze niet meer in Rotterdam aanwezig zijn: al langere tijd verbleef het mannetje in het oude verblijf in de Rivièrahal en zo nu en dan zou ging hij naar de Maleise Bosrand om het vrouwtje te dekken. Of het vrouwtje nu permanent is ingetrokken bij de man, is niet bekend. Een tijdje terug werd immers al bekend dat Blijdorp binnenkort van vrouwtje zou wisselen, dus mogelijk is ze naar een andere dierentuin en doet een toekomstige Komodo-dame gewoon haar intrede in het Aziëhuis.

Kattenkwaad

Nu iedereen zich vergaapt aan de leeuwenwelpjes (die je dankzij DIT filmpje van Blijdorp nu ook uit elkaar kan houden), zou je bijna vergeten hoe het met de andere grote katachtigen in het park gesteld is. Voor de Sumatraanse tijgers geldt nog steeds een fokverbod. In principe zouden Emas en Alia een goed koppeltje zijn, maar de Europese dierentuinen zitten simpelweg vol. Alia heeft inmiddels een implantaat gekregen waardoor ze zo nu en dan wel op bezoek kunnen gaan bij elkaar en zo zichzelf kunnen bezighouden. Ook van de Amoerpanters hoeven we niet veel te verwachten de komende tijd. Zo zeldzaam dat ze zijn, momenteel zijn weinig dierentuinen op zoek naar nieuwe aanwas. Daarnaast mogen Cema en Vatne ook niet meer met elkaar fokken, want toen er in 2016 een paar welpjes dood ter wereld kwamen, was een hiervan zwart. Blijkbaar hebben Cema en Vatne allebei het recessieve gen voor de zwarte vachtkleur, maar zwarte Amoerpanters zijn niet bepaald bevorderlijk voor het fokprogramma: vaak worden ze verstoten door de ouderdieren. Momenteel hoopt de Diergaarde dat de stamboekhouder een vervanger kan regelen voor Cema.

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Soms kunnen de herenigingen tussen Alia en Emas er heftig aan toegaan… (archieffoto)