Nieuwjaarslezing 2023!

Begin 2020 werd het nieuwe ‘masterplan’ nog vol trots gepresenteerd in Diergaarde Blijdorp. Een routekaart dat het park houvast moest geven voor dit decennium. Inmiddels ligt een derde van het decennium alweer achter ons: een rommelige en onvoorspelbare periode. Zo’n samenhangende visie was dan ook ver te zoeken bij de nieuwjaarslezing 2023. Het park is vastberaden om op korte termijn de Aziatische dikhuiden en Zuid-Amerikaanse vogels een riant nieuw optrekje te bieden, maar beide projecten worden nog steeds omgeven door vraagtekens. Voor toekomstige projecten geldt dat des te meer. 

Olifanten

Foto: Sylvia Kroos (BB-Facebook). Blijdorp wil het nieuwe verblijf af hebben vóórdat Radjik en Maxi uitvliegen.

Diergaarde Blijdorp is niet vies van bouwprojecten langdurig plannen. Menigeen denkt meteen aan de roemruchte flamingovolière, de restauratie van het oude Roofdieren-Gebouw of de aanleg van de Tijgerkreek. Inmiddels kan het olifantenverblijf toegevoegd worden aan dat lijstje. Zoals Blijdorper Bende eerder al in detail uitlegde, is het de bedoeling dat een tweede olifantenverblijf gerealiseerd wordt in Rotterdam. Zo kan het park op diervriendelijke wijze jonge mannetjes huisvesten. De eerste serieuze ontwerpen stammen uit 2018, al gaat het er in de wandelgangen al véél langer over.

Dus, valt er wat te berichten over ‘Taman Indah 2.0’? Ja en nee. Diergaarde Blijdorp heeft vandaag een nieuwe bouwtekening onthuld. Nog altijd is het de bedoeling dat de huidige kamelenweide het middelpunt van dit nieuwe verblijf wordt – sterker nog, volgens curator Harold Schmidt moeten bezoekers hen maar alvast komen uitzwaaien. Op zichzelf is die lap grond echter een beetje klein en de afgelopen jaren werd dan ook vooral uitgebreid gepeinsd over welke naburige verblijven er nog meer aan moeten geloven. Dit is nog steeds het meest onzekere aspect van de hele operatie.

Afbeelding: Diergaarde Blijdorp. Ontwerp voor olifantenverblijf, vertoond bij nieuwjaarslezing 2023.

Het meenemen van het verblijf van de Indische neushoorns, een keuze die vorig jaar nog uitgebreid verkend werd, lijkt definitief van de baan. Het is simpelweg te omslachtig en te duur. Daarentegen ligt het meenemen van het Aziatisch Moeras wel weer op tafel, nadat dit in 2020 en 2021 nog te duur werd geacht. Sterker nog, deze knoop lijkt definitief doorgehakt te zijn, de botanisten zijn al aan het kijken naar het lot van de individuele bomen op dit terrein. Curator Harold Schmidt sprak de hoop uit dat eind 2023 de eerste paal voor het nieuwe olifantenverblijf geslagen kan worden.

Volgens de huidige plannen moet het openluchtgedeelte van het Moeras, dat momenteel bewoond wordt door kuifmakaken en kraanvogels, geheel wijken voor de olifantenvlakte. Dan is het uitbreidingsgebied groot genoeg om in tweeën of drieën te delen, mochten de olifantenbullen tijdelijk gesepareerd moeten worden. Misschien komt er zelfs nog een klein horecapunt aan de kant van de Bergdierenrots. Ook de Grote Vliegkooi gaat tegen de vlakte, zodat een verbinding gemaakt kan worden tussen het huidige en het nieuwe perk. Wel wordt een klein deel van de oude volière, waaronder de geliefde hangbrug en waterval, mogelijk ontwikkeld tot een apart verblijfje voor een kleine diersoort.

Foto: Danny Noorman (BB-Facebook). De fok met zeldzame vogels is nooit goed van de grond gekomen in de Grote Vliegkooi.

De Mongoolse Steppe is met het verdwijnen van de kamelen al zo goed als weg, met als enige restanten de manoels en de oude Vleermuizengrot. Wat betreft de manoels werd vroeger gespeculeerd dat zij een nieuw optrekje in de Himalaya-biotoop zouden kunnen krijgen, maar het park geeft toe dat daar nog geen besluit over genomen is. Ook de toekomst van de Vleermuizengrot is nog wat onduidelijk. Het pand is érg duur om te slopen of uitgebreid te verbouwen. Momenteel nijgt het park naar een nieuwe olifantenstal aan de oostgevel van het bestaande gebouw. De Vleermuizengrot behoudt dan mogelijk grotendeels zijn huidige functie als opslaglocatie. Dit hangt ook af van wat er precies terecht komt van dat verblijfje bij de waterval en hangbrug.

In de knoop

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook). Blijdorp experimenteert momenteel met een reuzentoekan bij de hyacinthara’s, ook al zijn het eigenlijk natuurlijke vijanden.

Het andere project waarop Blijdorp momenteel focust, is het Zuid-Amerikaanse themagebied. De volières van de hyacinthara’s en rode ibissen zijn aan vervanging toe. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat dat gepaard zou gaan met een flinke verblijfsuitbreiding: de ibissen zouden het huidige terrein tot hun beschikking krijgen, terwijl een spectaculaire aravolière zou verschijnen op de plek van de oude vogelshow. Helaas zijn die ambities afgeschaald, waarschijnlijk wordt het simpelweg nieuwbouw op de huidige locatie. Gedetailleerde ontwerpen zijn er nog niet.

Wat te doen met het theater van de oude vogelshow? Hierover wordt nog volop nagedacht door de directie. Dat geldt ook voor Amazonica. Dit jaar blaast de vlinderkoepel tien kaarsjes uit, maar leeftijd is Amazonica niet te vriend geweest. De staat van het dak is erbarmelijk: vrijwel alle luchtkussens zijn inmiddels aan één kant doorgescheurd, plastic flappen bungelen van het plafond. Vorig jaar was er zelfs al sprake van een complete dakdoorbraak. Daarbij ontsnapten geen vlinders, maar Blijdorp gaf toe dat uitgebreidere stormschade alleen voorkomen werd door de specifieke windrichting.

Foto: Jop Kempkes (BB-Beheer). Het dak van Amazonica is momenteel reden tot grote zorgen.

Tot nader order vliegen er significant minder vlinders in Amazonica. De diertjes hebben een erg korte levensduur en worden grotendeels geïmporteerd van vlinderfokkerijen, dus Blijdorp kan de populatiegrootte best goed sturen. En tja, het is niet praktisch om een enorme zwerm te hebben en dan het dak te moeten opereren. De oplossing lijkt kinderlijk eenvoudig: vervang de luchtkussens. Dat was ook het plan, maar helaas is dat zo simpel nog niet. Bouwkundige inspectie wijst uit dat er sprake is van uitgebreide vochtschade aan het houten geraamte van de tropische koepel. Dan heb je het opeens over een erg prijzige onderhoudsbeurt…

Foto: Rutger van de Vooren (BB-Facebook). Ringstaartmaki.

Omdat er een grote som geld mee gemoeid is, wil de Diergaarde zeker weten dat het goed besteed wordt. Hoeveel jaar heeft Blijdorp lol van zo’n investering? Is het dan niet verstandig om gelijk ook andere gebreken te tackelen? Het ultieme schrikbeeld is misschien wel het makiverblijf dat eind 2018 geopend werd. Dat doorloopverblijf was amper een jaartje in gebruik voordat de coronapandemie contact tussen mens en dier in de ban deed. De angst voor zoönose is nooit weggegaan in Blijdorp (net als de angst voor bezoekers die de lemuren snoep toestoppen). De Diergaarde geeft aan dat het verblijf waarschijnlijk gaat veranderen van ‘doorloop’ naar ‘langsloop’, met simpelweg een uitzichtpunt à la Gierenrots.

Het olifantenverblijf, de Zuid-Amerikaanse volières, Amazonica: het ei van Colombus heeft Blijdorp nog niet te pakken. En dan zijn er nog de dossiers waaraan vrijwel geen aandacht wordt geschonken momenteel: de bouwvallige stallen van de bongo’s en rendieren; de krappe verblijven van de ijsberen, tijgers, hyena’s en servals; de afsluiting van het Longhouse; leegstand in de Krokodillenrivier; de urgente energietransitie. De koning van dat lijstje is nog altijd de Rivièrahal. Eigenlijk zit daar nog steeds geen vaart in: er is nog geen oplossing gevonden voor de huidige bewoners, en zelfs als dat wel zo was, dan ontbreekt het aan financiering. Dat ei van Columbus, dat wordt nog goed zoeken.

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook). Rode ibis.

Kort Nieuws #141

Terug van weggeweest

Foto: Josien de Vries (BB-Facebook). In 2017 werd Rotterdam verblijd door de geboorte van manoel-kitten Loesje.

Alweer enige tijd is verstreken sinds de Vrienden van Blijdorp de Mongoolse Steppe opzomerden. Het manoelverblijf, al twintig jaar in dienst, ziet er tegenwoordig weer spiksplinternieuw uit met niet alleen een mooie façade, maar ook met een natuurlijkere inrichting. Dusver ontbrak echter nog één ingrediënt uit het recept: de manoels zelf. Het oude echtpaar worstelde ieder jaar meer terugkerende (en steeds erger wordende) kwalen en moest uit hun lijden verlost worden. Een jonge vissende kat was dan ook de eerste katachtige op voet te zetten in het rotsige onderkomen – al waren de verzorgers verrast toen ze hetzelfde dier enkele dagen later op het dak van haar ouders in de Maleise Bosrand aantroffen. Lering werd getrokken uit haar escapade en sindsdien waren het de Himalayaglansfazanten die er vertoefden. Nu heeft het kersverse manoel-duo uit Wrocław eindelijk hun quarantaineperiode uitgezeten en zijn deze kleine, grijze katachtigen uit het Aziatische binnenland weer te zien in Rotterdam. Nou ja, te zien – ze moeten nog even wennen aan hun nieuwe omgeving en zijn pottenkijkers liever kwijt dan rijk. Hoewel trouwe fans al duimen voor nageslacht, zit dat er voorlopig nog niet in: ze zijn van hetzelfde geslacht. Een toekomstige uitwisseling met een andere dierentuin moet daar op termijn verandering in gaan brengen. Het is aan de Schotse stamboekhouder om dat te bewerkstelligen.

Housewarming

Foto: Diergaarde Blijdorp (blijdorp.nl)

Nieuw in Diergaarde Blijdorp: het tijgerzeepaardje (Hippocampus comes). Op de valreep van 2019 werden ze uitgezet in het meest rechter aquarium van het wandrek in het Publiekslab. Deze merkwaardige vissen danken hun naam aan hun gestreepte grijpstaart, al kunnen ze hun huid desgewenst van kleur laten veranderen. Van nature bewonen ze koraalriffen in de Zuid-Chinese Zee, maar hun situatie is niet bepaald rooskleurig. Niet alleen sterven koraalriffen en masse af door de stijgende zeespiegel, het opwarmen van de zee, vervuiling en het opspuiten van eilanden voor militaire doeleinden, maar jaarlijks verdwijnen er zo’n 20 miljoen zeepaardjes door toedoen van Chinese kwakzalvers. Het tijgerzeepaardje staat dan ook bekend als een kwetsbare diersoort. In hun heenkomen in het Oceanium zijn ze niet altijd even gemakkelijk te vinden, maar de verwachting is dat ze, eenmaal volgroeid, uiteindelijk goed zichtbaar zullen zijn met een lengte van ruimschoots 15 centimeter.

Dodelijk

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Er is weer een cobra in het Aziëhuis! Zijn voorganger blies in de herfst zijn laatste adem uit, waardoor dit terrarium in het hartje van de Maleise Bosrand enige tijd leeg stond. De Indiase brilcobra dankt zijn naam aan de tekening op hun ‘hoed’: de brede kap die cobra’s kunnen opzetten als ze zich bedreigt voelen. Overigens is de kans dat je dit machtsvertoon in gevangenschap ziet minimaal. Van nature houden slangen er een rustig bestaan op na en de meeste tijd brengen ze rustend door. Wie met deze dieren werkt, moet echter altijd op zijn hoede zijn: in Zuid-Azië wordt deze soort als onderdeel van de ‘Grote Vier’ gezien, het soortenkwartet dat het merendeel van alle slangenslachtoffers op zijn kerfstok heeft. Er bestaat een (prijzig) tegengif, maar naar schatting kan 20% van de mensen die in confrontatie met de brilcobra komen het niet navertellen. Overigens zou het goed kunnen dat dit percentage in de komende jaren flink gaat dalen, want onderzoekers in Leiden en Utrecht zijn erin geslaagd om gifklieren van enkele giftige reptielen in het lab te kweken. Zo zou medicatie in de toekomst veel gemakkelijker verkrijgbaar kunnen worden.

Geschuif

Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)

De Bengaalse oehoes zijn weer terug op hun vertrouwde honk: de volière rechts van de ingang van het Aziëhuis. In recentere tijden waren ze te vinden in de Amoervolière, nadat de inwonende Laplanduilen in 2017 overleden aan het Usutu-virus, beter bekend als de roemruchte merelziekte. Momenteel staat dit verblijf, gesitueerd tussen de Amoerpanters en de flamingo’s, nog leeg, maar deze verhuizing lijkt te impliceren dat nieuwe invulling niet lang meer op zich laat wachten. Een geheel ander transport vond plaats in Amazonica: de vergrijzende groep roodbuikpiranha’s is aangevuld met elf jonge dieren. Het is altijd even spannend wanneer vleesetende vissen aan elkaar worden voorgesteld, maar gelukkig verliep de introductie zonder bloedvergieten. Piranha’s zijn sowieso een stuk minder meedogenloos dan de meesten denken: verreweg het grootste deel van hun leven brengen ze solitair door, scharrelend naar kleine prooien. Ook een kleine verandering in het Natuurbehoudscentrum: de jongvolwassen spinschildpadden, die in een hoekje van het ploegschaarschildpadden-verblijf vertoefden, zijn weer achter de schermen geplaatst. Niet getreurd, deze soort is nog altijd te vinden in het wandrek van het ‘glazen huis’.

Liefdesnestje

Een bijzondere nieuwe inwoner in de Tropenvleugel van de Rivièrahal. Een jonge jaarvogel is overgekomen uit de Verenigde Staten om haar Rotterdamse soortgenoot te vergezellen. Er was al snel sprake van een klik: het mannetje bood besjes aan en het vrouwtje accepteerde. Regelmatig neemt ze een kijkje in de nestkast. Mocht zijn charmeoffensief slagen, is dat rede voor grote vreugde: al jarenlang hebben wil het maar niet lukken met de fok van deze grote Aziatische vogels. Hun voortplantingsstrategie vergt dan ook exceptioneel onderling vertrouwen: wanneer het vrouwtje overgaat tot broeden, wordt de opening van de uitgekozen boomholte dichtgemetseld. Een kleine spleet stelt het mannetje in staat regelmatig eten te brengen. Samenvallend met de broedperiode zorgt het gebrek aan daglicht zorgt ervoor dat het vrouwtje gaat ruien en haar vliegvermogen grotendeels verliest. Anders gezegd: mocht haar partner tijdens de broed ophouden met zijn bevoorradingsvluchten, is ze in ten dode opgeschreven. Dan wil je wel kieskeurig in je partnerkeuze zijn!

Foto: Greet van Norde (BB-Facebook). Het nieuwe jaarvogelvrouwtje (links).

Nieuwjaarslezing 2020!

Het is de dag waar iedere trouwe fan van de Diergaarde jaarlijks naartoe leeft: de Nieuwjaarslezing van de Vrienden van Blijdorp. Met bijna 1,6 miljoen bezoekers was 2019 een boven verwachting goed jaar, maar alle tekenen wijzen erop dat de opening van het nieuwe decennium nóg spectaculairder wordt. Zodra voorzitter Marcel Kreuger met een grote lach op het podium verscheen, verstomde het geroezemoes uit de twee lezingzalen van het Oceanium, die ondanks het ongure weer propvol Vrienden zaten, direct. Vervolgens was directeur Erik Zevenbergen aan het woord: ”We richten ons vizier op de toekomst en staan aan de vooravond van het Masterplan 2030”.

Afbeelding: impressie nieuwe Flamingovolière. Klik HIER voor groot formaat.

Er was in het afgelopen kalenderjaar genoeg reden tot optimisme. Het bezoekersaantal was goed voor het beste jaar van het afgelopen decennium en het op drie na drukste jaar ooit. Erik Zevenbergen verklaarde dan ook dat het de hoogste tijd was dat Blijdorp ”na een lastige periode de ramen opent naar de wereld”. Niet alleen de mijlpalen van het afgelopen jaar passeerden de revue, maar ook enkele nieuwtjes – niet allemaal even positief helaas. Zo werd bekend dat de onlangs gearriveerde hyenavrouw Bollie onverwachts overleden is in december, een dossier waar momenteel onderzoek naar gedaan wordt. Ook werd, als antwoord op een vraag die vanuit het publiek gesteld werd, duidelijk dat de groep jonge Nijlkrokodillen inmiddels geslonken is tot slechts een handjevol. Naar verluidt zijn de ouders feller geworden naar hun kroost: ook het overlevende jong uit het nest van 2015, die een tijdje achter de schermen werd gehouden, heeft het hierdoor niet gered toen hij werd teruggeplaatst in de Krokodillenrivier. Ook is er nog geen duidelijkheid over de verhuizing van gorilla Nasibu naar Nieuw-Zeeland. Gelukkig is gebleken dat zijn gedrag, ondanks zijn geïsoleerde huisvesting, gezond is. Andere vrolijke feitjes zijn dat tapirs Pooh en Ketiga meer naar elkaar toegegroeid zijn, er eieren van de Rüppells, witrug- en witkopgieren in de broedmachine liggen, het tweetal manoels uit Moskou binnen enkele weken zichtbaar zal zijn en er momenteel een complete plantenindex voor de Diergaarde wordt samengesteld met behulp van experts. Terloops werd nog vermeld dat de Vriendenbazaar een formidabele omzet heeft gedraaid in 2019: dat is meer dan welkom, want de Vriendenwinkel in de Rivièrahal wordt uiteindelijk omgetoverd tot een kleine museum-achtige ruimte. Hier werd verder geen uitspraak over gedaan.

Afbeelding: impressie nieuwe Flamingovolière. Klik HIER voor groot formaat.

Qua onthullingen viel het mee dit jaar. Projecten voor de langere termijn worden gespaard voor de presentatie van het Masterplan 2030 in maart: dan wordt een concrete invulling voor de komende jaren gepresenteerd, opgesteld in samenwerking met Chester Zoo. Wel ging er enige aandacht uit naar de twee bouwprojecten die 2020 in petto heeft. Zo worden momenteel de laatste kinken uit de kabel gehaald wat betreft de werkzaamheden aan het Flamingo-Strand. Binnen een paar maanden zal begonnen worden aan de klus. Dit project werd in het leven geroepen toen de overheid leewieken verbood: op deze schaal de enige haalbare methode om te voorkomen dat de dieren wegvliegen. Bovendien is de hoop dat de flamingofok, die alweer zo’n 15 jaar in zijn totaliteit gestokt is, weer op gang komt als onwelkome gasten zoals meeuwen en reigers buiten de deur gehouden kunnen worden. Tegelijkertijd wordt de rest van het voorplein aangepakt. Het momenteel hobbelige pad wordt rechtgetrokken en gaat bovendien een ondergrondse waterberging faciliteren. De volière zelf wordt een doorloopvolière, zoals duidelijk werd dankzij een video-impressie die werd vertoond.

Afbeelding: impressie nieuwe Flamingovolière. Klik HIER voor groot formaat.

Later dit jaar wordt in het kader van het Eilandhoppen-project een nieuwe aanbouw voor het Oceanium uit de grond gestampt. Wanneer de bezoeker na het Falklandssegment naar het buitenverblijf van de maki’s gaat, leidt het pad vervolgens de nieuwe kas in. Achtereenvolgens komt hier de bijzondere flora en fauna van Madagaskar, Komodo en de Galápagosarchipel aan bod. De oorspronkelijke plannen – HIER te bekijken – rezen qua kosten de pan uit, maar sindsdien zijn enkele aanpassingen aan het ontwerp gemaakt waarmee niet ingeleverd wordt op de kwaliteit, maar waarmee wel veel kosten gespaard worden. Helaas werd er verder niet inhoudelijk op de project ingegaan en werden er geen nieuwe concepten vertoond.

”Andere dierentuinen zijn stinkend jaloers op deze club”, zo concludeerde Zevenbergen. Met een toost werd het nieuwe decennium hoopvol afgetrapt. De Nieuwjaarslezing was weliswaar iets minder gericht op toekomstige plannen dan we gewend zijn van de Diergaarde, maar daarmee is de anticipatie voor de onthulling van het nieuwe Masterplan alleen maar toegenomen.

Flitsactie: een vliegende start!

Voor zij die teleurgesteld waren dat de Eilandhoppen-uitbreiding van het Oceanium uitgesteld is, valt er dit jaar alsnog genoeg te vieren in de Diergaarde. Dusver gaat het de Vrienden namelijk voor de wind! Twee van de vijf onderdelen van de ‘Flitsactie’, een krappe twee maanden geleden afgetrapt, zijn alweer afgerond. Deze campagne komt voort uit overleg tussen de vereniging en de dierentuin, omdat de Vrienden graag wat achterstallig onderhoud in het park wilden tackelen. Echte publiekstrekkers zijn het niet, maar het is wel een mooi voorbeeld van de Vrienden die zich hard maken voor dierenwelzijn en een mooier Blijdorp.

Foto: Vrienden van Blijdorp (Facebook)

Olifanten staan natuurlijk bekend om hun intelligentie: deze nieuwsgierige dieren hebben dus continu behoefte aan vermaak! Daarom probeerde de Diergaarde een tijdje terug eens iets nieuws: een grote paal midden in het verblijf, met verschillende bevestigingspunten voor verrijkingsmateriaal. Veelal is dat in de vorm van eten dat spelenderwijs losgepeuterd moet worden, maar ook matten, banden en ballen bijvoorbeeld. Het is een daverend succes en dat smaakt natuurlijk naar meer.

Foto: Greet van Norde (BB-Facebook)

Dankzij de Vrienden staat er nu een tweede ‘entertainmentboom’ op het buitenperk. De Vrienden hebben een bijzondere band met de Blijdorpse olifantengroep: voor de bouw van Taman Indah telden ze bijna een miljoen gulden neer en in 2017 kwam daar nog eens €100.000 bij om de betonnen vloer te vervangen door een zacht zandbed. In een verder verleden, toen de slurfjes nog in de Dikhuidenvleugel huisden, werd door de Vrienden een flinke bijdrage geleverd aan het creëren van een nieuwe bullenstal voor olifantenman Ramon. Zelfs de matriarch van de Blijdorp-kudde, Irma, is een geschenk van de vereniging! En mogelijk kunnen ze over een paar jaar weer de portemonnee trekken, want de Diergaarde wil graag het bestaande olifantenverblijf flink opschalen…

Foto: Greet van Norde (BB-Facebook)

Een klein stukje verderop hebben de Vrienden een verbouwing bekostigd die veel opvallender is: het manoelverblijf straalt weer als vanouds. Dat zegt wat, want hij stamt uit 1999 (en, je raadt het al, was toentertijd ook een Vriendenproject)! Al die tijd heeft dit stukje Mongoolse Steppe braaf zijn werk gedaan, door weer en wind. Heel wat fotografen leunden hun ellebogen erop, heel wat kinderschoentjes hebben over de grote kunstrotsen geklauterd en van tijd tot tijd is het zelfs de geboortegrond van een kleine manoel geweest… Toch gingen er de laatste tijd steeds meer stemmen op onder leden van de vereniging om ‘m eens in de lak te zetten, want ouderdom komt zo met zijn gebreken.

Foto: Greet van Norde (BB-Facebook)

Met de renovatie is niet alleen gewerkt aan de façade, maar ook aan de inrichting van het verblijf zelf. Zo’n vaart liep het immers nog niet met de fok en men hoopt dan ook dat het nieuwe landschap de manoels zal bevallen. Het verblijf van de Mongoolse renmuizen, dat al jaren leegstaat, is in het verblijf opgenomen en er is gekozen voor een veel minder dichte begroeiing, wat representatiever is voor hun natuurlijke habitat en hopelijk de sleutel vormt tot meer Loesjes. Overigens zullen ma-noel en pa-noel niet meer kunnen genieten van hun nieuwe stekje: vanwege steeds terugkerende en steeds erger wordende niesziekte, waar de man eerder al zijn oog aan verloor, is besloten om hen te euthanaseren. Voorlopig biedt het verblijf onderdak aan de jonge vissende kat, die spoedig zal worden afgelost door twee katers uit Moskou. Eén van de heren zal later worden ‘ingeruild’ voor een dame.

Foto: Marja Suur (BB-Facebook)

Wat kunnen we de komende tijd nog meer van de Vrienden verwachten? Voorlopig zal de rust weer even terugkeren in het park, want de volgende werkzaamheden staan pas gepland voor na de zomer. Niet allerminst omdat steigers onwenselijk zijn in het hoogseizoen, maar ook omdat veel dieren nog last hebben van lentekriebels! Bij de pinguïns is er bijvoorbeeld heel wat jong gespuis te bewonderen, wat best bijzonder is, gezien de Diergaarde een van de weinige dierentuinen is waar regelmatig wordt gefokt met deze poolvogels. Omdat de groep zo productief is en om weinig interventie van de verzorgers vraagt, is de zogenaamde ‘pinguïncrèche’ in onbruik geraakt. Waarschijnlijk gaat deze ruimte, direct rechts van de grote ruit, bij de rest van het verblijf getrokken worden om zo de groeiende kolonie meer bewegingsruimte te bieden. De Vrienden kijken nog samen met de Diergaarde naar de exacte uitvoering van het plan.

Foto: Leo Brentjes (BB-Facebook)

De noodzaak is groter bij de gorilla’s: al enige tijd moeten die het namelijk zonder voederpotten stellen. Deze twaalf kisten, afgekeken van de automatische voederapparaten die ontwikkeld waren voor het Oceanium, werden gebruikt door de verzorgers om eten in te verstoppen. Met sterke elektromagneten werden de deksels er vervolgens op vastgemaakt, maar met onregelmatige intervallen gingen ze open. Zo worden de gorilla’s gestimuleerd om actief bezig te zijn in het buitenverblijf, om verveling tegen te gaan. Bokito is inmiddels echter flink uit de kluiten gewassen en tegen zulke spierkracht was het oude systeem niet bestand. Lang verhaal kort: er moeten sterkere potten worden geplaatst, zodat het gorillaperk – in ’99 gefinancierd door de Vrienden – weer helemaal met z’n tijd mee kan.

Foto: Annemieke de Wit (BB-Facebook)

Als laatste is er de Gierenrots: de entree van de Afrikaanse Savanne en een uit 2010 stammend geschenk van de Vrienden. De reusachtige volière is een doorslaand succes onder de inwoners en pas na de opening werd duidelijk hoe noodzakelijk dat is: in de afgelopen twaalf jaar zijn sommige gierenpopulaties met wel 97% geslonken en de vier gierensoorten in Blijdorp zijn stuk voor stuk kritiek bedreigde diersoorten geworden. Uit sommige gebieden zijn ze al helemaal verdwenen en de uitbraak van ziektes daardoor ligt op de loer. Omdat de Gierenrots-volière erg ruim is opgezet en natuurlijk gedrag toestaat, zijn er al vele jonge aasetertjes uitgevlogen en hopelijk volgen er nog veel meer in de komende jaren. Er is nu behoefte aan een extra nestkast, wat niet zomaar een kwestie is van een vogelhuisje in een boom spijkeren bij deze flinke vogels. De Vrienden willen dat graag bekostigen en gaan tegelijkertijd een extra bijdrage leveren aan natuurbehoud. Een deel van het geld van de Flitsactie, zo’n €5.000, gaat namelijk naar het werk van Dr. Ralph Buij. Als onderzoeker van het Nederlandse Alterra voert hij in Oost-Afrika omvangrijk onderzoek uit om beter zicht te krijgen op de status van een aantal gierensoorten in het wild. Het vergaren van dat soort kennis is immers onmisbaar als we de gier willen redden.

Zo blijkt maar weer: Vrienden maken het verschil. De laatste jaren loopt het ledental van de vereniging helaas terug, waarmee de financiering van dit soort projecten in het nauw dreigt te raken. Als je Blijdorp een warm hart toedraagt, is het wellicht een idee om ook lid te worden! Voor nog geen vijftig euro per jaar ontvang je ieder kwartaal een magazine met behind-the-scenes-informatie en verhalen uit de Diergaarde, mag je gratis lezingen en presentaties bijwonen, ontvang je twee vrijkaartjes om iemand mee te nemen op een dagje uit en draag je bovenal bij aan een mooier Blijdorp. Neem ook eens een kijkje in de nieuwe Vriendenbazaar, waar je met het kopen van leuke aandenkens ook meehelpt. Geïnteresseerd, of wil je weten op welke wijze je nog meer kan helpen? Klik dan hier!

Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)

Kort Nieuws #130

Op de schop

Foto: Marleen Mets (BB-Facebook). ”De manoels laten hun huis verbouwen.”

De zogenaamde flitsactie was nog niet afgetrapt of ze waren al begonnen: de Vrienden zijn begonnen met het opfleuren van het manoelverblijf. Dit jaar blaast dit stukje Mongolië twintig kaarsjes uit en logischerwijs komt ouderdom zo met zijn gebreken. De ruit had al zó lang een scheur erin, dat het nog net niet onwennig zal zijn om ‘m zonder te zien! Daarnaast wordt er ook aandacht besteed aan de inrichting van het verblijf zelf, gezien de fokresultaten wat te wensen overlaten. De manoel is niet bepaald een zeldzame katachtige, maar talrijk is anders. De Vrienden van Blijdorp gaan zich dit jaar ook bekommeren om kleinschaligere aanpassingen bij de gorilla’s, gieren, pinguïns en olifanten onder het motto ‘Alle kleine bee(s)tjes helpen’. In totaal moet de flitsactie zo’n €60.000,- gaan kosten.

Nieuwe romances

Foto: Patty Kloosterman (BB-Facebook)

Gaat Cupido raak schieten? Dat is de vraag die de verzorgers bezighoudt. De koedoedames hebben na anderhalf jaar van het vrijgezellenleven genoten te hebben, weer een man in hun midden. Het betreft een wat jonger dier dat nog niet de imposante hoorns van zijn voorganger, Nico, heeft en hij is afkomstig uit de dierentuin van München. Hij heeft het naar zijn zin op de Rotterdamse Savanne, al vindt hij de nieuwsgierige giraffen nog wel eens te dichtbij komen. Verder wordt er uitgekeken naar een nieuwe partner voor ijsbeervrouw Olinka. Hij zal weldra uit Berlijn overkomen en heeft de naam Wolodja. Hij is acht jaar oud en werd geboren in Moskou.

Durf te dromen

Foto: Diergaarde Blijdorp (DB-Facebook)

In het kader van de jaarlijkse World Oceans Day was er vandaag een bijzondere gast in het Natuurbehoudscentrum. De wetenschappers achter de bekende Ocean Cleanup, een Nederlands initiatief om plasticsoep in de Stille Oceaan op te ruimen, maken gebruik van het laboratorium in het Oceanium om onderzoek te doen naar plastic deeltjes in water. Zij waren vandaag de hele dag in het Natuurbehoudscentrum aanwezig om bezoekers te leren over het nadelige effect van zwerfafval op de gezondheid van de wereldzeeën. Blijdorp is al vele jaren nauw betrokken bij projecten om meer kennis over de zee te verwerven, zo zijn de TU Delft en de Rijksuniversiteit Groningen gezamenlijk bezig met een langdurig onderzoek naar het schoolgedrag van de valse haringen in het haaienbassin.

Nesteldrang

Foto: Cor de Gier (BB-Facebook)

Zou het dan eindelijk…? De witkopgieren zijn de laatste tijd druk bezig met het rondslepen van takjes en ander nestmateriaal. Van de vier gierensoorten die aanwezig zijn in Blijdorp, is het de enige die nog nooit succesvol een jong heeft voortgebracht. Omdat ze maar slecht tegen de kou kunnen, verhuizen ze ’s winters zelfs naar de kleinere volières bij de Vrije Vlucht Voorstellingen. Elk jaar doen ze een dappere poging tot broeden en het is ze één keer gelukt om daadwerkelijk een jong uit te laten komen, maar deze was helaas te nat en heeft het niet gered. Gezien de alarmerende situatie van gieren in het wild, zou nageslacht maar al te welkom zijn. Het moet gezegd worden dat de stortbuien van de laatste dagen niet erg hoopgevend zijn.

Stupiditeiten-Rubriek

Foto: Menno Sman (BB-Facebook)

Op een incidentele ontsnapping na, biedt de Vrije Vlucht Voorstellingen de enige mogelijkheid tot vrijheid voor de inwoners van Diergaarde Blijdorp. De participanten weten dat de verzorgers hen van eten voorzien en keren meestal direct na hun opkomst weer terug naar hun volières achter de schermen. Soms vinden ze het echter leuk om hun familieleden elders in het park op te zoeken, op ontdekkingsreis te gaan of om simpelweg extra lang rond te vliegen. Zo ook op 31 mei, toen een van de jonge maraboes neerstreek bij de ingang van het park. Je zou zeggen dat het voor zich spreekt dat een vogel met een spanwijdte van ruim twee meter en een snavellengte van dertig centimeter niet bepaald uitnodigend is voor bezoekers om te gaan aaien, maar toch moest de observerende verzorger zich flink inspannen om nieuwsgierige toeschouwers op afstand te houden. Hou in gedachte: een ware dierenvriend voedert niet, staar niet naar gorilla’s, het gras is voor de dieren, vlinders niet aanraken, klim niet op balustrades, tik niet op ruiten, een prairiehond-lik = tetanusprik en geen wilde dieren aaien.

Kraamnieuws

Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)

Wederom brengt de lente een flinke lijst aan geboortes voort. Kleine prairiehondjes lopen dapper rond in hun verblijf en, voor het eerst sinds een aantal jaar, zijn ook die andere onvermoeibare fokmachines weer bezig: de klipdassen. De man, vorig jaar gearriveerd, heeft zijn handen vol: maar liefst dertien dames vragen om zijn aandacht. Het is duidelijk dat hij z’n best gedaan heeft. Verder telt het Afrikaanse gedeelte van de Diergaarde nu ook jonge grondeekhoorns, maraboes en een groenhelmtoerako. Boven de spoorweg hebben ook de wilde ooievaars voor nageslacht gezorgd. In de Maleise Bosrand zijn de eieren van de Himalayaglansfazanten uitgekomen en ook bij de Bengaalse oehoe valt nieuw leven te bewonderen. In de Victoria Serre zijn in het meest linker verblijf twee reuzentoekans geboren en er worden er nog meer verwacht.

Foto: Kevin Varekamp (BB-Facebook). Jonge grondeekhoorn (archieffoto)