Diergaarde Blijdorp is sinds vandaag een ijsbeer rijker: het jonge mannetje Nivi is vandaag op transport gegaan van Dierenrijk Mierlo naar Rotterdam. Dat meldt de Noord-Brabantse dierentuin. In Blijdorp gaat hij een ander mannetje, de van origine Russische Wolodja, gezelschap houden.
Nivi kwam in 2018 ter wereld. Zijn moeder is Frimas en zijn vader Henk. Henks naam verklapt al dat hij een geboren en getogen Nederlanders is, zijn wieg stond in Ouwehands Dierenpark. Frimas is echter geboren aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, in het Canadese Montréal. Dat betekent dat Nivi’s bloed best waardevol is voor het Europese fokprogramma. Tegelijkertijd heeft Nivi al aardig wat broers en zussen, dus uniek zijn Nivi’s genen ook weer niet. Of een ijsbeer zich mag voortplanten, wordt bepaald door de fokcoördinator in Moskou. Veel ruimte voor jonge ijsbeertjes is er niet in Europa, want er zijn steeds minder parken die ijsberen huisvesten. De tussenoplossing: Nivi mag een tijdje ‘op kamers’ in de Maasstad, alvorens hij zich in een later stadium mag ontplooien als fokman.
Foto: Jan van Keulen (BB-Facebook). IJsbeer Wolodja.
Zijn huisgenoot, Wolodja, kwam in 2019 naar Blijdorp om de oudere ijsberenvrouw Olinka het hof te maken, maar daar is het niet meer van gekomen. Olinka stierf begin 2021 op 28-jarige leeftijd. Ze leeft voort in onder andere Vicks, die afgelopen maart Frankrijk verruilde voor Denemarken, en in Sizzel. Laatstgenoemde is vorige week voor het eerst moeder geworden van een tweeling, ze leeft in het Duitse Rostock. De gelukkige vader is Akiak, tevens een oud-inwoner van Ouwehands.
IJsberen mogen dan wel solitair zijn, maar in gevangenschap willen deze hypercarnivoren wel eens gedragsafwijkingen ontwikkelen bij gebrek aan prikkels. Interacties met een soortgenoot kunnen dan ook een wezenlijke verrijking voor hun gedrag vormen.
De ijsbeer, hét gezicht van de klimaatcrisis, staat als kwetsbaar op de Rode Lijst. De populatieafname van de ijsbeer valt nu nog mee, maar wetenschappers voorspellen dat de komende decennia erg zwaar gaan zijn voor deze soort. Lees HIER meer over het opwarmen van de noordpool.
Gisteren heeft Diergaarde Blijdorp afscheid moeten nemen van ijsbeervrouwtje Olinka. De dierentuin laat weten dat ze de laatste weken hard aftakelde: ze vermagerde en wist haar vacht niet meer schoon te houden. Ook leek haar buik op te zwellen. In een poging om te ontdekken wat er met haar mis was, werd ze dinsdagochtend onder narcose gebracht. De diagnose: een grote levertumor, 20 kilo zwaar. Het park heeft toen met pijn in het hart besloten om Olinka niet meer wakker te laten worden. Ze was met haar 28 jaar hoogbejaard en heeft nog net van de sneeuw kunnen genieten: een waardig einde.
Olinka is geboren in Duitsland in 1992 en in maart 2010 kwam ze naar Rotterdam. Hier loste ze Tania af als partner van mannetje Eric. Tussen die twee boterde het niet zo, terwijl het fokprogramma wel wat witte pluizebolletjes kon gebruiken! De oude lovers (in het buitenland hadden ze al drie nestjes op naam) lieten er geen gras over groeien en op een koude ochtend in 2011 maakte Vicks kennis met de buitenwereld. De tweeling Sizzel en Todz volgde vier jaar later. Eric overleed begin 2015. Pas in 2019 kwam er een nieuwe vent naar de Maasstad, Wolodja, en er werd in 2020 nog geduimd voor nageslacht. Het is er echter niet van gekomen. Totdat de fokcoördinator in Moskou een nieuwe match vindt voor Wolodja, blijft hij alleen.
Er wordt nog onderzoek gedaan naar de aard van de tumor door de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. Mogelijk zullen enkele lichaamsdelen van Olinka gebruikt worden voor educatieve doeleinden.
Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Hoewel het aantal zwarte neushoorns verdubbeld is sinds 1995, is dit nog steeds geen tiende van wat er een halve eeuw geleden in Afrika leefde.
Nederlandse dierentuinen dreigen dit jaar 70% van hun inkomsten mis te lopen: een financiële aderlating die geen enkel bedrijf zou kunnen incasseren. Diergaarde Blijdorp uit Rotterdam is op zich een gezonde organisatie, zo bleek uit het recent verschenen jaarverslag: in 2019 boekte de dierentuin een winst van 1,8 miljoen. Normaliter zou dit bedrag later weer in nieuwe bouwprojecten gestopt worden, maar de pandemie stak daar een stokje voor: ”Als gevolg van de sluiting van Blijdorp zijn alle geplande investeringen en onderhoudswerkzaamheden stilgelegd”, zo luidt het. Diergaarde Blijdorp heeft tijdens de sluiting immers 8,5 miljoen euro aan omzet misgelopen en zelfs met de huidige overheidsregelingen moeten alle zeilen de komende tijd bijgezet worden, zo maakten enkele doorgerekende scenario’s in het jaarverslag duidelijk: ”Bij een sluiting van 3 maanden zijn de tijdelijke noodmaatregelen onvoldoende om de komende 12 maanden door te komen (…). Door Blijdorp worden er momenteel gesprekken gevoerd met banken en andere partijen over mogelijke steun.” Juist in deze zware tijden is het hartverwarmend dat de vereniging Vrienden van Blijdorp bijspringt: een lichtpuntje in de duisternis.
Afbeelding: ontwerp nieuwe volière Flamingo-Strand. Klik HIER voor groot formaat.
De Vrienden van Blijdorp vormen al decennialang een trouwe achterban die helpt met geld en goede wil. Soms komt dat neer op spectaculaire giften, zoals vlinderkoepel Amazonica, maar vaak helpen ze ook met kleine ondernemingen. Neem bijvoorbeeld het overnetten van het Flamingo-Strand: al enkele jaren houden de Vrienden een potje geld gereed voor dit plan, waar de Welstandscommissie overigens recentelijk, na jaren van gesteggel, eindelijk goedkeuring voor heeft gegeven. Ook nu steken de Vrienden Blijdorp een hart onder de riem: ”Als vereniging komen wij in actie en zamelen wij de komende tijd 75.000 euro in om de Diergaarde te steunen, om zo ervoor te zorgen dat een aantal belangrijke projecten door kunnen gaan.”
Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Visaya-wrattenzwijnen zijn de enige varkens waarbij de mannetjes tijdens de paartijd verschillende kapsels kunnen krijgen, van hanenkammen tot slordige bloempotkapsels.
Het geld komt ten goede aan meerdere operaties. Zo wordt het Natuurbehoudscentrum dankzij deze bijdrage weer wat groter: het grote aquarium, een overblijfsel uit de tijd dat stukje Oceanium nog de Zee van Cortez werd genoemd, wordt overgeschakeld van zout op zoet water. Zo kunnen hier binnenkort enkele zeldzame cichliden uit Madagaskar rondzwemmen. Bij de Dikhuidenvleugel van de Rivièrahal moet ook het een en ander gebeuren: omdat hier later dit jaar een jong neushoorntje verwacht wordt, wordt er aan het buitenverblijf gesleuteld. Zo kan het qua dierenwelzijn weer wat jaartjes vooruit en is het bestendig tegen een extra stel denderde pootjes. Een andere kritiek bedreigde diersoort die erop vooruit gaat, is het Visaya-wrattenzwijn. Nadat ze op vier andere eilanden uitgeroeid werden, komen ze nu alleen nog voor op twee Filipijnse eilandjes: Panay en Negros. Uit angst dat ze ook daar uitsterven, wordt er in Europese dierentuinen gefokt met de soort. Dit verblijf doet echter al sinds de jaren ’90 dienst en het perk kan wel een opfrisser gebruiken. Zo is het eigenlijk niet meer van deze tijd dat bezoekers zó dichtbij de varkens kunnen komen, dat is te riskant voor mens en dier. Ook wordt het verblijf ietsjes ruimer door een nieuwe kijkplek te creëren vanaf het Amoer-vlonder bij de pelikanen.
Foto: Annemieke de Wit (BB-Facebook). In vijftien jaar tijd is het aantal witkopgieren in Afrika gedaald met 96% doordat stropers karkassen vergiftigen. Een eerdere gieren-crisis in India resulteerde daar in een explosieve stijging van het aantal zwerfhonden en rabiësbesmettingen.
Tot slot wordt er met het geld ook ter plekke, in situ,geholpen: in 2019 doneerde Blijdorp meer dan €140.000 aan natuurbeschermingsprojecten, waarvan ongeveer een derde ten goede kwam aan de rode panda. Verder ontving de Asian Nature Conservation Foundation (olifanten) €15.000 van Blijdorp, gingen er donaties van €10.000 naar het WWF (klimaatonderzoek ijsberen) en Alterra (witkopgieren), nam NCF India (jaarvogels) €7.500 in ontvangst en gingen er in Afrika sommen van tussen de vier- en vijfduizend euro naar het Okapi Conservation Project, WAPCA (mangabeys) en het Ruaha Carnivore Project (leeuwen). Ook waren er fondsen van ongeveer tweeduizend euro voor de Wildlife Conservation Society (gorilla’s), Selamatkan Yaki (kuifmakaken), Indian Rhino Vision 2020 (Indische neushoorns), de Rhino Dog Squad (zwarte neushoorns), het Rhino Sanctuary in Mkomazi (zwarte neushoorns), de EAZA Silent Forest Campaign (Aziatische zangvogels), de Universiteit van Pisa (gelada’s), Madagasikara Voakajy (Malagassische natuur) en STENAPA (zeeschildpadden). Het Fundacion Proyecto Titi (pinchéaapjes) en Wae Wuul Reserve Protection Programme (Komodovaranan) konden beide rekenen op duizend euro steun, met tot slot nog €16.500 voor noodhulp van verscheidende aard, met onder andere de Turtle Surival Alliance als ontvanger. Collectief zijn de leden van de wereldwijde dierentuinorganisatie WAZA met $350 miljoen per jaar de derde grootste geldschieters voor natuurbehoud, na The Nature Conservancy en het WWF. Binnen de komende tien jaar hoopt Blijdorp zijn jaarlijkse natuurbeschermingsfonds uit te breiden tot een miljoen euro, maar met deze ondersteuning hopen de Vrienden van Blijdorp in ieder geval te kunnen bereiken dat er dit jaar geen projecten afgelast hoeven te worden.
Kleine beetjes maken veel: dat hebben de Vrienden van Blijdorp keer op keer bewezen. Wil jij onderdeel zijn van de club die Blijdorp uit de brand probeert te helpen? Met een contributie van nog geen 50 euro help je niet alleen daarmee, maar ontvang je per jaar ook vier magazines met exclusieve behind-the-scenes verhalen en kan je ieder jaar vele interessante lezingen gratis bijwonen waarbij je je vragen kan stellen aan Blijdorp-medewerkers en natuurexperts. Klik HIER om naar de website van de Vrienden te gaan voor meer info en onthoud: vrienden maken het verschil.
Foto: Coby van Hespen (BB-Facebook). Niet alleen coördineert Blijdorp het Europese fokprogramma van de rode panda, maar ze zijn ook nog eens nauw betrokken bij de Noord-Amerikaanse, Australische, Japanse, Indiase en Chinese fokprogramma’s. In geen enkele dierentuin is zoveel voortplantingssucces geweest als in de Rotterdamse Diergaarde.
Het bestand van Diergaarde Blijdorp is uitgebreid met twee nieuwe diersoorten! In het Natuurbehoudscentrum kan je nu kennismaken met de Seychellen reuzenmiljoenpoot (Sechelleptus seychellarum). Deze kruipers kunnen een lengte van zo’n 15 centimeter bereiken – al impliceert de titel ‘reuzenmiljoenpoot’ al dat dit niet zomaar een oorwurm is. Wellicht gaat dit beestje niet de harten van de massa’s veroveren, maar de Diergaarde hoopt dat ze het gewoon naar hun zin gaan hebben in hun onderkomen: jongen zijn gewenst! Tussen 2000 en 2005 is de wilde populatie namelijk gehalveerd ten gevolge van habitatvernietiging. Of dat nou was in de vorm van landbouw, invasieve bamboesoorten of verdroging. Het is dan ook een bedreigde diersoort.
Foto: ”thelittleman” (inaturalist.org). De bloedzuigerhagedis (archieffoto).
Met de andere nieuwkomer is het minder slecht gesteld: de bloedzuigerhagedis (Calotes versicolor). Nee, hij is geen parasiet, maar in de paartijd krijgen de mannetjes een dieprode kop. Ze zijn familie van de agamen en hun huid is dan ook bedekt met grove schubben, over hun rug loopt een kam. Deze mooie reptielen worden maar in vier andere Europese dierentuinen gehouden. In Blijdorp zijn ze te vinden in het Aziëhuis, waar ze het verblijf van de neushoornboomslangen hebben overgenomen. Waar zij naartoe zijn gegaan, is onbekend.
Komen en gaan…
-> Geüpdatet 02-09-2019
Foto: Arenda Marcel Lola Romi Nijs (BB-Facebook). In Rotterdam geboren en getogen, nu in Beekse Bergen te zien.
Bloeit er wellicht een nieuwe romance op in het Aziatisch Moeras? Ruim een jaar nadat de vrouwelijke witnekkraanvogel het leven liet op de respectabele leeftijd van 42, heeft het mannetje gezelschap gekregen van een nieuwe soortgenoot. Om te voorkomen dat de nieuweling het op een lopen zet, is het hek langs het vlonder verhoogd. Even verderop is het ook een komen en gaan van transportkisten: een bantengstier die vorig jaar in Rotterdam ter wereld kwam, is afgereisd naar Hilvarenbeek. De Blijdorpse verzorgers kwamen terug met de bul van het Safaripark, als beoogde troonopvolger voor de overleden banteng Bas. Bronnen melden dat hij helaas kort na zijn aankomst in de Maasstad overleden is. Later is een tweede bantengstier overgekomen, ditmaal afkomstig uit Burgers’ Zoo. Verder is de kudde Mhorr-gazelles versterkt met een vrouwtje uit de dierentuin van Wenen. Om enige genetische diversiteit te waarborgen bij deze zeer zeldzame diersoort, is het belangrijk dat er regelmatig nieuwe fokpaartjes worden samengesteld. Een minder vrolijk bericht komt uit Hart van Afrika, daar is een van de vrouwelijke penseelzwijnen bezweken aan een longaandoening. Het tweetal dat resteert, vliegt elkaar nog wel eens in de haren, dus biggetjes lijken vooralsnog uitgesloten. De mutatielijst van de zomeruitgave van het Vriendennieuws wordt afgesloten met de overlijdensberichten van twee vrouwelijke hutia’s.
Virtual Reality? Reality!
Screenshot: Diergaarde Blijdorp (blijdorp.nl)
Videospellen worden steeds realistischer, maar Blijdorp neemt dat nog een stapje verder met Blijdorp The Game, een nieuw zakelijk arrangement dat afgehuurd kan worden voor personeelsuitjes, teambuilding of familiedagen vanaf 25 deelnemers. Het scenario, het zogenaamde Miss Jane Mysterie, gaat over een vlogster die vermist raakt in de Diergaarde. De spelers nemen in groepen de rol aan van rechercheurs en aan hen is de taak om uit te zoeken wat er is gebeurd en krijgen een kijkje op bijzondere plekken zoals het laboratorium en het voedselmagazijn. Medewerkers, zoals de dierenarts, directeur en dierverzorgers vertellen hen meer over hun bijzondere werk. Ieder team heeft een tablet en trekt ten strijde tegen de andere teams. Het slimste en oplettendste team zal zegevieren. Voor meer informatie, klik HIER.
De ooievaar wordt overspannen…
Foto: Luciënne de Gier (BB-Facebook). Geelkeelfrankolijn met jongen.
De pakken beschuit en muisjes zijn niet aan te slepen in het park – nieuw leven alom. De servals zijn voor het derde jaar op rij ouders geworden. De kleine maakt het goed, maar het geslacht is dusver nog giswerk en de kleine houdt zich vaak schuil. De kuifmakaken doen een stuk minder moeite om hun jongste telg te verbergen: de gehele groep bekommert zich om het jonkie. Maria is een ervaren moeder en draagt hem of haar continu met zich mee. Toen Kersen, de vader, eerder dit jaar werd voorgesteld aan de groep, was hij direct een geliefd lid van de groep. De kennismaking vond plaats in maart en met een draagtijd van iets langer dan vijf maanden, was het duidelijk al snel raak. Op de Amerikaanse Prairie is de derde bizongeboorte van het jaar een feit: het is een meisje dat Lieke is gedoopt. In de Okapi-Volière hebben de geelkeelfrankolijnen voor het eerst voor nageslacht gezorgd. Ook is er goed nieuws voor de liefhebbers van koudbloedigen: zowel de La Palma tandkarpers (Cyprinodon longidorsalis) als de Madagaskartandkarpers (Pachypanchax omalonotus), sinds dit jaar aanwezig in Blijdorp, hebben al voor nageslacht gezorgd. Dat is maar goed ook, want met beide soorten is het bedroevend gesteld – de La Palma tandkarpers zijn zelfs uitgestorven in het wild. Daarnaast vermeldt het Vriendennieuws dat er dit jaar in totaal vijf kroeskoppelikanen uit het ei zijn gekropen. Daarmee telt de groep 56 leden! Best opmerkelijk, gezien de vogels er pas een paar jaar geleden voor het eerst in slaagden om zelf kuikens groot te brengen. En daar houdt het niet bij op: de gilamonsters hebben inmiddels voor eieren gezorgd, er zijn dekkingen waargenomen bij de olifanten en de ijsberen Olinka en Wolodja hebben kennisgemaakt. Wordt hopelijk vervolgd…
Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). De kleine kuifmakaak.
Een bijzondere nieuwe koudbloedige inwoner is aangekomen in Rotterdam: de Titicacakikker (Telmatobius culeus). Met een lengte van 15 centimeter zijn ze een tamelijk grote amfibie. Hun naam danken ze aan hun leefgebied, het Titicacameer in het Zuid-Amerikaanse Andesgebergte. Het water is erg rijk aan zuurstof: zodanig zelfs, dat de Titicacakikker al zijn benodigde zuurstof kan halen door het via zijn gladde huidflappen te absorberen – aan dit bizarre uiterlijk heeft hij overigens ook zijn minder flatteuze bijnaam ‘scrotumkikker’ te danken. In de afgelopen vijftien jaar zou de wilde populatie met meer dan 80% zijn afgenomen door een combinatie van bedreigingen, waaronder vervuiling en zijn status als lokale delicatesse. Zowel in 2015 als in 2016 zijn massa-sterftes vastgelegd, waarbij telkens duizenden kikkers te overlijden kwamen. Om dit unieke dier te beschermen, zijn in het verleden fokprogramma’s op touw gezet, maar voortplanting wilde pas in 2010 lukken in een Peruaanse dierentuin. Sinds 2016 is ook de dierentuin van Denver bij het project betrokken. Vorig jaar vertrok een grote lading Titicacakikkers vanuit Denver naar de dierentuin naar Chester, waarvandaan ze naar andere Europese dierentuinen verspreid zijn. Eerder dit jaar nam DierenPark Amersfoort er acht in ontvangst en nu zijn er dus tien in Rotterdam gearriveerd, waarvan een deel in het Natuurbehoudscentrum te zien zal zijn.
Jouw man, mijn man
Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)
Blijdorp heeft zijn handen eraan vol: het fokprogramma van de Amoerpanters. De Amoerpanter is de meest zeldzame luipaardensoort ter wereld met slechts zestig exemplaren in het wild. Daarom is het extra belangrijk dat er in Europese dierentuinen een bufferpopulatie wordt gecreëerd, maar het fokprogramma wordt – net als de wilde populatie – geteisterd door een gebrek aan genetische diversiteit. Tot overmaat van ramp is er in het verleden één behoorlijk productief lid van het fokprogramma geweest dat achteraf gezien geen Amoerpanter was. Aan het EEP mogen alleen Amoerpanters meedoen die meer dan 65% raszuiver zijn. Alsof dat nog niet voor genoeg complicaties zorgt, moet er ook opgepast worden voor zwarte Amoerpanters: deze worden vaak niet geaccepteerd door hun soortgenoten. Dat laatste is het probleem in de Diergaarde, want toen in 2016 twee pantertjes dood ter wereld kwamen had eentje een zwarte vacht. Dit betekent dat zowel Vatne als Cema het recessieve gen voor de zwarte vachtkleur hebben en daarom mogen ze zich niet meer samen voortplanten. Het Vriendennieuws heeft laten weten dat Cema inmiddels verhuisd is naar een andere dierentuin. Binnenkort wordt er een vervangend mannetje verwacht. Hopelijk kan het dan eindelijk eens meezitten voor de Amoerpanter.
Trifacta
Foto: Jim Louwerens (BB-Facebook)
Kort nadat de Gemeenteraad in maart dit jaar akkoord ging om Blijdorp te helpen met de restauratie van de laatste paar Van Ravesteyn-rijksmonumenten die daar behoefte aan hebben, doneerde de Rijksoverheid vier miljoen euro ten behoeve van deze onderneming, als onderdeel van een grotere investering in Nederlandse cultuur en erfgoed. Als laatste bestuurslaag komt nu ook de provincie Zuid-Holland over de brug, met een subsidie van meer dan anderhalve ton voor de Bergdierenrots in het specifiek. In februari dit jaar vroeg Blijdorp al een vergunning aan voor dit specifieke project, wat doet vermoeden dat de Bergdierenrots wellicht het eerste monument zal zijn om aangepakt te worden. Overigens is er nog geen aankondiging geweest dat deze vergunningsaanvraag goedgekeurd is.
Op eigen poten
Foto: Josien de Vries (BB-Facebook). Mboshi.
Binnenkort zal Blijdorp weer drie okapi’s tellen. Mboshi, die op de valreep van 2017 ter wereld kwam als eerste jong van M’buti, is laatst vertrokken naar de Franse dierentuin La Teste. Daar komt hij overigens een oude bekende tegen: okapi Rab, die er maar niet in slaagde om te sjansen met zijn vrouwelijke soortgenoten, ging hem in 2018 voor. Binnenkort zal ook het langverwachte transport van okapi Gerrit, in 2017 geboren als Kamina’s zesde jong, niet lang meer op zich laten wachten. Voor hem is een plaatsje gevonden in Lissabon. Overigens is Blijdorp alweer in blijde verwachting: Kamina is uitgerekend voor september. Leuk feitje is dat ze tot nu toe altijd om en om bevallen is van mannetjes en vrouwtjes.
‘Project P’: hoe gaat het nu met…
Foto: Bruce Beehler (Australian Geographic)
De voortekenen zijn gunstig! Weinig bezoekers weten het, maar eind 2016 kwam er een heel bijzonder dierentransport aan in Blijdorp: dat van vier Raggi’s paradijsvogels uit de dierentuin van San Diego. Daarmee werd Diergaarde Blijdorp de tweede dierentuin in Europa om deze prachtige vogelsoort uit Nieuw-Guinea te huisvesten, nadat het Vogelpark Walsrode vier jaar daarvoor al een aantal had ontvangen, eveneens uit Amerika. Van de vier paradijsvogels die Blijdorp in ontvangst heeft genomen, zijn er nog drie over: een vrouwtje en twee mannen. Het is de bedoeling dat deze stressgevoelige soort ooit voor de schermen een plekje krijgt, maar voorlopig mogen ze in alle rust wat jaartjes achter de schermen verblijven. Het vrouwtje heeft nu een onbevrucht ei gelegd, zo meldt het Vriendennieuws. De verwachting is dat de mannetjes volgend jaar geslachtsrijp worden: zouden we uiteindelijk jonge paradijsvogeltjes kunnen zien? Overigens is het de dieren in Walsrode al gelukt om zich voort te planten, wat éxtra hoopgevend is.
Odins optrekje op de schop
Foto: Rob van Eijk (BB-Facebook)
Het verblijf van de Komodovaranen in het Aziëhuis is weer in gebruik genomen. Diergaarde Blijdorp laat weten dat de afgelopen twee maanden kleine aanpassingen zijn gemaakt aan het perk, terwijl de varaan in de tussentijd vertoefde in het oude verblijf in de Rivièrahal. Toen in 2012 de Komodovaranen hun nieuwe stek in gebruik namen, bleek al snel dat het Aziëhuis zo zijn gebreken had. Een groot pluspunt was dat de dieren konden zwemmen en een handige toevoeging was de mogelijkheid voor de verzorgers om het verblijf in tweeën te delen, mochten de dieren elkaar even niet zien zitten. De keerzijden waren dat het verblijf kleiner was (al helemaal als het rolluik het verblijf in tweeën deelde) en dat de dieren niet konden graven. Voor dat laatste is nu de mogelijkheid gecreëerd en er zijn ook extra UV-lampen geplaatst. Blijdorp rekent kennelijk op jongen, want ze zeggen expliciet dat het verblijf ook ontsnappingsproof is gemaakt voor kleine Komodo’s. Momenteel is er overigens alleen een mannetje, Odin geheten, aanwezig, tezamen met een flinke groep kwetterende rijstvogels. De Komododame is begin dit jaar op verzoek van de stamboekhouder verhuisd. Of de keuze om het verblijf op te lappen betekent dat Eilandhoppen definitief van de baan is, is onduidelijk.
Wisselen van de wacht
Foto: Cor de Gier (BB-Facebook). Wolodja.
Todz was nog niet vetrokken naar Parc Zoo du Reynou in Frankrijk, of er stond al een nieuwe poolcarnivoor op de stoep van de Diergaarde: ijsbeerman Wolodja, zeven jaartjes jong. Op twee-jarige leeftijd emigreerde hij van zijn geboorteplaats Moskou naar de dierentuin van Berlijn, waar hij zijn taak als fokman succesvol volbracht heeft. Na een tussenstop in Ouwehands’ Dierenpark kwam hij nog net op tijd voor Vaderdag aan in Rotterdam. Nieuwsgierig kijken hij en zijn oudere date, Olinka, alvast naar elkaar in hun Arctische onderkomen. Hopelijk kunnen we uiteindelijk weer op een kille februari-dag massaal in de rij staan om de eerste stapjes van pluizige ijsbeerjongen in de buitenlucht te aanschouwen. Overigens hoeven de nieuwe verzorgers van Todz daar niet op te hopen: die dierentuin heeft nu twee mannetjes.
Buiten Blijdorp
Foto: Reformatorisch Dagblad Archief (rd.nl). Khaing Phyo Phyo en de pasgeboren Timber
In het Belgische dierenpark Planckendael markeerde de vierde dag van juni één jaar zonder olifant Khaing Phyo Phyo, nadat zij daar in 2018 vroegtijdig werd ingeslapen vanwege ernstige nierfalen. Phyo Phyo kwam in 1981 ter wereld in de oerwouden van Myanmar, waarna ze werd gekocht door Ouwehands’ Dierenpark. In 1995 kwam ze naar Rotterdam en hier werd ze in ’98 de moeder van Timber, met Ramon als partner. Het was geenszins een gemakkelijke bevalling, omdat Phyo Phyo alleen perste wanneer de dierenarts haar baarmoeder via de darmen masseerde. Timber zou later de vader van Faya, Trong Nhi en Sunay worden, de huidige drie jonge leden van de Blijdorpse olifantengroep. Later verhuisde Phyo Phyo nog een aantal keer en in 2009 zorgde ze zelfs voor de allereerste olifantengeboorte in België, met Kai-Mook in Antwerpen. Ze was al lange tijd ziek en haar laatste zoon, de in 2018 geboren Tarzen, kon ze niet eens zelf voorzien van melk. Hij was al zwak bij de geboorte en is, ondanks verwoede pogingen van verzorgers en dierenartsen, niet lang na het overlijden van zijn moeder in zijn slaap gestorven. Overigens leefde Phyo Phyo in Planckendael samen met een oude bekende: Yu Yu Yin, van 1995 tot ’99 aanwezig in Blijdorp. Ze heeft zich altijd als tante ontfermd over de jongen en kleinkinderen van Phyo Phyo.
