Kort Nieuws #120

Nuevo in El Bosque Nuevo

Foto: Ingrid Bruggeman-Bussching (BB-Facebook)

Leuk nieuws uit het dorpje in Amazonica, El Bosque Nuevo. De Peruaanse wandelende takken zijn daar overgegaan tot voortplanting. Als je goed kijkt, kan je in het verblijf de kleintjes spotten. In het Engels worden ze ook wel black beauties genoemd en uit hun uiterlijk blijkt waarom: deze insecten, meestal enkele centimeters lang, hebben een pikzwart lichaam. De volwassen dieren hebben wel een paar felrode vleugeltjes, overblijfselen uit een vervlogen tijd: tegenwoordig lijken ze geen nut meer te hebben. Ook een kleine verandering in het andere grote terrarium in hartje Amazonica: waar eens een grote Ecuadoraanse roodvoetspin regeerde, zijn drie van haar jongen in haar voetsporen getreden. Het verhaal dat hieraan voorafging, is een opmerkelijke. Een tijdje verbleef ze in de Diergaarde, zonder in contact gekomen te zijn met een mannelijke soortgenoot. Des te vreemder was dus de vondst van een flinke groep baby-spinnen in haar verblijf! Is deze soort in staat om zichzelf te bevruchten, een evolutionaire noodgreep om het voortbestaan van de soort te garanderen? Het blijft een mysterie. De spinnetjes zijn in kleine bakjes grootgebracht en nu ze groot genoeg zijn, mag een aantal van hen het koninkrijk van hun moeder overnemen. De andere roodvoetspinnen krijgen in andere dierentuinen onderdak.

Schandalige Schapenhoofden: het vervolg

Weet je het nog? In augustus van dit jaar berichtten we over de California sheep head-vissen. Een zeldzaamheid in aquaria en een fascinerende soort – kortom, een welkome aanwinst voor het Oceanium, zou je denken. Dat dachten de verzorgers in 2014 ook toen een groepje van vijf in ontvangst werd genomen. Ze kregen een plekje in het Kelpwoud, maar het bleek dat ze regelmatig hun sterke kaken zetten in de kwetsbare vinnen van de inwonende haaiensoorten. Inmiddels is het voormalige zeeotterbassin in gereedheid gebracht voor ze en zijn ze weer te bewonderen. Eind goed, al goed.

Slurfhondjes

Foto: Jeroen de Bruijn (BB-Facebook)

Nieuw leven in de Krokodillenrivier! In het verblijf van de slurfhondjes ritselt sinds kort een derde slurfje rond tussen het gevallen gebladerte. Het is het eerste jong dat de ouderdieren succesvol grootbrengen. Waarom het eerder niet lukte, is niet bekend volgens de Diergaarde. Een aantal maanden geleden liet Blijdorp weten dat er een aantal slurfhondjes uit Amerikaanse dierentuinen zou overkomen om de Europese genenpoel aan te vullen. Alle dieren in Europa zijn namelijk nazaten van Gloria en Gambit, het oorspronkelijke Rotterdamse fokstel. De incestueuze stamboom die zo is ontstaan kan op termijn rampspoed betekenen voor de populatie in gevangenschap. Helaas zijn er nog geen dieren aangekomen uit Amerika en is dit jong dus uit hetzelfde bedje ziek afkomstig.

In Memoriam

Foto: Saskia Bokkers (BB-Facebook)

Banteng Bas is overleden. Ruim negen jaar geleden kwam hij ter wereld in de Maleise Bosrand en sindsdien is hij uitgegroeid tot hoofd van zijn kudde. Hij is veelvuldig vader geworden en ook nu zijn er drie van zijn nazaten te bewonderen in Rotterdam. In principe kunnen bantengs wel meer dan 20 jaar oud worden, al helemaal in gevangenschap. Het is dus niet ondenkbaar dat hem iets mankeerde.

Finding Coral

Screenshot: Diergaarde Blijdorp (YouTube)

Hè hè, eindelijk! De levend-koraalbak van het Great Barrier Reef is nu meer dan slechts een lege tank. Op uiterst delicate wijze is een aantal koraalstekjes bevestigd aan de kunstkoralen, door ze met een speciale soort klei vast te plakken. Ook zorgen wat zee-egels en doktersvissen voor de nodige dynamiek. Eind 2016 werd de rest van het Great Barrier Reef-gedeelte van het Oceanium al opgeleverd, maar het heeft lang geduurd totdat dit aquarium gereed was voor zijn inwoners. Koraal-poliepen zijn uitermate gevoelige diertjes die snel sterven als de belichting of waterkwaliteit niet voldoet. Het zal nog jaren duren voordat de koralen enigszins spectaculaire formaten aannemen.

Oceanium op stelten

Foto: Jop Kempkes (BB-Beheer/Facebook). Het Publiekslab per 25/11/18.

Een kleine bouwupdate vanuit het Oceanium. Het Publiekslab is nog altijd een tamelijk droevig aanzicht. Op het aquarium waar eens koffervisjes zaten na, is het gehele wandrek gesloopt en ook de algenkweek ligt stil. In augustus werd een parasiet aangetroffen in het systeem, wat reden geweest zou zijn voor de medewerkers om de hele boel stil te leggen en, zo blijkt dus, alles op z’n zachts gezegd grondig te desinfecteren. De inwoners verblijven in de tussentijd achter de schermen. Een heel stuk verderop in de onderwaterwereld, waar eens een Mexicaanse kustbiotoop onderdak bood aan een scala aan woestijndieren, wordt hard gewerkt om de deadline van 10 februari te halen. De verblijven van het nieuwe Natuurbehoudscentrum beginnen vorm aan te nemen en iedere dag is er wel vooruitgang waar te nemen. Kijk gerust alvast even ‘rond’ via de galerij hieronder.

Foto: Vrienden van Blijdorp (Facebook)
Links zijn de contouren van het nieuwe Antilliaanse-leguanenverblijf te zien. Rechts staat een gedeelte van het centrale 'eiland' dat in de ruimte komt.
« van 4 »

Kort Nieuws #102

Foto: Diergaarde Blijdorp (blijdorp.nl). Erik Zevenbergen en voorzitter van het Droomfondsproject Haringvliet onthullen de nieuwe expo.

Opknapbeurt Oceanium: verrassing!

Zonder dat het aangekondigd was, verschenen in de herfstvakantie opeens hekken en zeilen in het Oceanium, samen met een heleboel kabaal van werktuigen. Afgelopen woensdag waren de werkzaamheden afgerond: bij de Kwallenhoek is een nieuwe ‘steurenexpositie’ geopend. De steur is de grootste vis die als geboortegrond de Rijn heeft, maar besteedt een groot deel van zijn leven in de Atlantische Oceaan. Over deze bijzondere migratie gaat de nieuwe 3D-projectie. Na meer dan een halve eeuw in het wild uitgestorven te zijn geweest, werd de Europese steur in 2012 mede dankzij Diergaarde Blijdorp weer uitgezet – het is nu hopen dat een aantal van hen en de steuren die later nog zijn losgelaten, in de toekomst terugkeren en hier paaien. Naar verwachting zal dit in 2018 zijn, tegelijkertijd met het deels openen van de Haringvlietsluizen. Voorheen waren die gesloten en maakten de terugkeer onmogelijk voor de vissen. Tegenover de nieuwe expo, in een van de Noordzeeaquaria, zijn drie Europese steuren (Acipenser sturio) te bewonderen.

Gifkikkervisjes?

Amazonica is meer en meer een kraamkamer voor bijzondere Zuid-Amerikaanse dieren aan het worden. Nadat er (op mysterieuze wijze) Surinaamse roodvoetspinnen geboren werden, zijn er nu jonge jeberosgifkikkers (Ranitomeya imitator) te zien. De vrouwtjes van deze pijlgifkikkers zetten enkele eitjes af in een kleine plasje regenwater (een ‘phytotelma’), bijvoorbeeld tussen de bladeren van een bromelia. Als de kikkervisjes uitkomen, kruipen ze op de rug van het mannetje en worden ze zo elk naar een ander poeltje in een blad gebracht. In het wild blijft het mannetje vervolgens op de uitkijk staan en roept het vrouwtje als de jongen honger hebben. Vervolgens zet het vrouwtje voedseleitjes af bij de larven, dit zijn onbevruchte eitjes die enkel dienen om de kikkervisjes te voeden. Dit is nodig, omdat de kleine poeltjes te weinig eten bevatten. Omdat beide ouders nodig zijn voor het nageslacht, zijn ze in tegenstelling tot de meeste kikkersoorten monogaam. De kleine kikkertjes zijn te zien in aparte potjes in El Bosque Nuevo, het ‘dorpje’ in de vlinderkoepel.

Kleurenpracht

Abonnementhoudersblad ‘De Giraffe’ vermeldt de komst van een nieuwe diersoort, tevens te zien in Amazonica: de Urania fulgens, een geval apart. Het is een exceptioneel kleurrijke dag-actieve mot. Op de zwarte vleugels springen gelijk de felgele tekeningen in het oog. Hoewel het altijd een uitdaging is om specifieke soorten te spotten in Amazonica, is het de moeite meer dan waard…

Levend Koraal voor het Koraalrif

Hoewel vorig jaar de klapstukken van het Great Barrier Reef al werden onthuld, was dit themagebied in het Oceanium nog niet af: er moest nog een aquarium met levende koralen komen. Deze bak is nu eindelijk gevuld met water. De waterkwaliteit moet perfect zijn voordat de kwetsbare organismen kunnen worden geplaatst.

Bouwen Boven Bokito

Op het dak van de gorillaverblijven lopen bouwvakkers rond. Over de gaaskoepel van het middelste tussensegment (de ruimte tussen de publieke binnenverblijven en het grote buitenperk in), wordt een overkapping gecreëerd. Wat de reden hiervoor is, is niet bekend.

Onder het mes

Niet veel mensen staan erbij stil: in het Henri Martinhuis is de dierenkliniek gesitueerd en als bezoeker kan je gewoon een kijkje nemen bij de operatiekamer. Zo was laatst te zien hoe een slurfhondje onder het mes ging. Achteraf werd duidelijk dat het geen bijzondere ingreep was, er werd alleen een wondje aan de staart van het beestje behandeld. Zo blijkt maar weer dat alle dieren in Diergaarde Blijdorp, groot of klein, adequaat verzorgd worden. Normaliter zijn de slurfhondjes op twee plekken in de dierentuin te zien, in de Krokodillenrivier en in het Mensapengebouw. Dit specifieke jonge exemplaar verblijft echter achter de schermen.

Foto: Jim Louwerens (Diergaarde Blijdorp voor het hele gezin een feest)

Kort Nieuws #98

  • Foto: Rob Doolaard (BB-Facebook)

    Hoera! In de vroege ochtenduurtjes van 10 augustus is een klein langnekje geboren in het Savannehuis ‘de Ui’. Het ventje, Kayin geheten (een Afrikaanse naam met de betekenis ‘lang verwacht kind’), heeft al gedronken bij zijn moeder Kimberley en stapt, nog enigszins wankel, al door zijn verblijf. De vader is Banio. De giraffekudde van Blijdorp behoort tot de grootste in Europa en telt met de komst van het jongste telg 11 leden. De vrouwtjes van de kudde, met uitzondering van Kimberley, krijgen voorlopig anticonceptie om te voorkomen dat er teveel Rotterdams bloed in de genenpoel komt. Vorig jaar beviel Kimberley voor het eerst, maar toen gaf ze niet genoeg melk en stierf het kalf. Nu gaat het dus gelukkig een stuk beter! Voorlopig blijft het tweetal nog op stal staan. Daar zijn ze overigens wel zichtbaar voor het publiek en kunnen ze, gescheiden door een hek, communiceren met hun soortgenoten.

  • Een ingrijpende verandering: het paartje Stellers zeearenden is terug verhuisd van de Moerasvolière naar de volière in de Arctica-biotoop. In 2014 werd manlief verhuisd naar het Aziatisch Moeras, omdat het vrouwtje hem alle hoeken van de volière liet zien. Later werden ze daar herenigd en hebben ze daar ruim drie jaar doorgebracht. Het ging steeds beter tussen de twee: het leek er laatst zelfs heel even op dat ze een gezinnetje gingen stichten… Nu mogen ze dus eindelijk terug naar de vele malen ruimere volière bij de ijsberen. Dit houdt ook in dat het verblijf langs het Moeras eindelijk weer toegankelijk is voor het publiek: het was ontworpen als doorloopvolière, maar als er roofvogels met een spanwijdte van bijna drie meter leven, is dat natuurlijk een slecht idee. De nieuwe inwoners zijn enkele kwaks, een Aziatische reigersoort. Vermoedelijk zijn het de jongen die dit jaar in de Grote Vliegkooi uit het ei kropen.
  • Inmiddels is de dierenarts bij het kroost van servals Titus en Jina geweest: de kitten is een mannetje, Mosi genaamd. De naam betekent ‘eerstgeborene’, want het is het eerste jong van dit koppeltje. Net zoals de kleine manoel Loesje en het kuifhertje Michel trekt het speelse kleintje veel bekijks. Inmiddels komt hij dagelijks tevoorschijn en oefent al om te jagen: zijn speelse sprongen zullen geleidelijk veranderen in een dodelijke jachttechniek. In de wildernis besluipen deze kleine katachtigen een prooi en verrassen ze dan van bovenaf met hun grote sprongen.
  • Het verblijf van de noordelijke slanke lori’s in het Aziëhuis is opgeleverd! Het is gesitueerd bij de uitgang van het in 2012 vernieuwde complex, waar tot voor kort Balabac kantjils samenleefden met buulbuuls. De twee ruiten van het verblijf zijn afgeplakt, met uitzondering van in totaal zes ‘kijk-gaten’. Slanke lori’s zijn nachtactieve primaten en het verblijf is dan ook erg duister. Het is niet duidelijk hoeveel lori’s momenteel het verblijf bewonen, al weten we dat eerder dit jaar een vrouwtje is overgekomen uit Frankfurt. Hoewel we niet met zekerheid kunnen zeggen waar de kantjils nu verblijven, is het aannemelijk dat ze in het cilinderverblijf in Taman Indah ondergebracht worden.
  • Zwarte kuifmakaak Puzzle is overleden. Hij was bekend bij vele trouwe bezoekers, doordat hij tegen ieders verwachting in in 2014 vader werd! Eigenlijk namen de verzorgers aan dat hij onvruchtbaar was omdat hij al jaren zonder succes bij de vrouwtjes zat. Inmiddels staan er nog heel wat andere geboortes op zijn naam, zo kwam er eind 2016 nog een klein makaakje ter wereld in het Aziatisch Moeras.
  • Love is in the air bij de grote katachtigen: de Sumatraanse tijgers mochten bij elkaar en ook bij de Amoerpanters worden weer pogingen gewaagd om te fokken. Tijgervrouw Alia bracht in 2010 nog de tweeling Gio en Vanni groot, maar heeft nog geen jongen van haar nieuwe partner Emas gehad. Vorig jaar had men goede hoop dat we toen kleine Amoerpantertjes mochten gaan verwelkomen, maar tot ieders verdriet kwamen de welpjes dood ter wereld. Vooralsnog zijn er geen paringen gemeld en jagen Vatne en Cema elkaar door het verblijf, dat terwijl juist deze diersoort op het randje van de afgrond balanceert. Door stroperij is de populatie in het Amoergebied geslonken tot een miezerige 65 individuen en het aantal (redelijk) raszuivere exemplaren in Europese dierentuinen ligt rond de 30.
  • Nieuw in Amazonica: Peruaanse wandelende takken (Peruphasma schultei). Ze zijn te vinden in een terrarium in het ‘dorpje’ El Bosque Nuevo, waar in het verleden een Ecuadoraanse roodvoetspin te zien was. Hoewel zij tot aan haar dood in haar eentje gehuisvest werd, wist zij op wonderbaarlijke wijze kleine vogelspinnetjes voort te brengen. Haar nageslacht is nog altijd te bewonderen, maar haar terrarium – dat kort na haar dood ingenomen werd door een aantal rupsen – is nu dus het heenkomen geworden van wandelende takken die eenmaal volgroeid een lengte van circa 5 centimeter kunnen bereiken. Het is een speciale soort, die hun Engelse titel ‘Black Beauty‘ dankt aan hun pikzwarte lichaam. Hun gele ogen en rode mond staan daar in schril contrast mee, net zoals de vuurrode vleugeltjes. Ze kunnen echter niet vliegen en de vleugels worden dan ook als rudimentair beschouwd. Niet weg van kleine kruipertjes? Geen zorgen, ze zitten veilig achter glas.
  • Totdat de schade aan de Oude Ingang, die ontstaan is door een auto-ongeval begin juni, hersteld is, wordt het getroffen deel verborgen door een bord met kiekjes uit vervlogen tijden. De schade aan het rijksmonument leek eerst een flinke domper op de feestvreugde van het 160-jarige jubileum van Diergaarde Blijdorp, maar krijgt nu dus alsnog een mooi historisch tintje.

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Mosi gaat graag op ontdekkingstocht, maar moeders is daar geen fan van!

Kort Nieuws

  • Foto: Jennifer Breederveld (BB-Facebook)

    Voor het eerst in lange tijd zijn er servals geboren in Diergaarde Blijdorp! In de nacht van 19 op 20 mei is vrouwtje Jina bevallen van een nestje, verwekt door Titus. Voorlopig laten de verzorgers het jonge gezin met rust en blijft het dus onduidelijk hoeveel er precies geboren zijn. Bij de ruit van het binnenverblijf van het kopjeverblijf is een lint geplaatst om de bezoekers op afstand te houden.

  • Deze zomer zal een nieuwe diersoort te zien zijn in het Aziëhuis! De Balabac kantjils krijgen gezelschap van een noordelijke slanke lori (Loris lydekkerianus nordicus), een nachtactieve halfaap. Achter de schermen is al een vrouwtje aanwezig die vanuit de dierentuin in Frankfurt is overgekomen. In afwachting van het aanbrengen van veranderingen, verblijven de kantjils in Taman Indah, in het verblijf van de Palawanpauwfazanten en driekleureekhoorns.
  • De Ecuadoriaanse roodvoetspin in Amazonica is overleden. Het lichaam van het vrouwtje wordt nu door vrijwilligers voor educatieve doeleindes gebruikt. Haar terrarium wordt tijdelijk gebruikt voor enkele rupsen. Begin dit jaar kreeg ze enkele jongen, die in aparte bakjes in El Bosque Nuevo te zien zijn. Bizar is dat er slechts één volwassen roodvoetspin was… Niemand weet hoe ze dan alsnog bevruchte eieren heeft gelegd!
  • Ontsnapt! Tijdens een van de Vrije Vlucht Voorstellingen begin deze maand keerden vier ara’s niet meer terug naar de tribunes. Gelukkig wisten medewerkers van de dierenambulance en verzorgers van Blijdorp al snel twee soldatenara’s te vangen in Spijkenisse en een derde exemplaar werd iets later in Bodegraven gevonden. Constance Alderlieste, woordvoerdster van de Diergaarde, wijt de ontsnapping aan de voorjaarsstemming onder de ara’s. “Ze zijn nogal uit koers geraakt en weten dan de weg niet meer goed terug te vinden”, voegt ze daaraan toe in het AD. Een blauwgele ara wordt nog altijd gezocht en de tijd begint te dringen. Het gaat om mannetje Manu, een ervaren ara die al 10 jaar meevliegt in de vogelshow met zijn, nu eenzame, partner Mischa. Manu is te herkennen aan een ring om z’n poot en hij mist een nagel. Volgens recente berichtgeving bevindt hij zich ergens in de buurt van Hoogvliet en Rhoon maar er wordt rekening mee gehouden dat hij al veel verder gedwaald is. Laatst werd er een melding gedaan in het Noord-Hollandse Venhuizen, al bleek het achteraf niet om Manu te gaan. Vogeltrainer Rolf Ordelman benadrukt dat het van groot belang is dat als je de papegaai spot, hem zo snel mogelijk naar binnen lokt met eten voordat hij wegvliegt. “Het zijn hele rustige vogels, dus het kan geen kwaad hem in huis op te sluiten. Bel ons daarna meteen, dan komen we de vogel direct ophalen.”
  • Buiten Blijdorp: Yasmin, een dochter van Aziatische olifant Irma, is op 15 mei weer moeder geworden. De kleine bul is haar vierde jong en het zesde kalf om in Dublin Zoo geboren te worden in drie jaar tijd. Begin dit jaar beviel Yasmin’s zus Bernhardine ook al van een jong. Bernhardine en Yasmin zijn het nageslacht van Irma en Ramon. De geboorte van Bernhardine was een nationaal primeur voor de Diergaarde en ze was het begin van ’s werelds eerste tweede-dierentuingeneratie. Ze was zes jaar oud toen haar zusje Yasmin werd geboren.

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). De blauwgele ara’s Mischa (links) en Manu (rechts) vormen een bekend gezicht in de Vrije Vlucht Voorstellingen.