• 

  Hoera! In de vroege ochtenduurtjes van 10 augustus is een klein langnekje geboren in het Savannehuis ‘de Ui’. Het ventje, Kayin geheten (een Afrikaanse naam met de betekenis ‘lang verwacht kind’), heeft al gedronken bij zijn moeder Kimberley en stapt, nog enigszins wankel, al door zijn verblijf. De vader is Banio. De giraffekudde van Blijdorp behoort tot de grootste in Europa en telt met de komst van het jongste telg 11 leden. De vrouwtjes van de kudde, met uitzondering van Kimberley, krijgen voorlopig anticonceptie om te voorkomen dat er teveel Rotterdams bloed in de genenpoel komt. Vorig jaar beviel Kimberley voor het eerst, maar toen gaf ze niet genoeg melk en stierf het kalf. Nu gaat het dus gelukkig een stuk beter! Voorlopig blijft het tweetal nog op stal staan. Daar zijn ze overigens wel zichtbaar voor het publiek en kunnen ze, gescheiden door een hek, communiceren met hun soortgenoten.

• Een ingrijpende verandering: het paartje Stellers zeearenden is terug verhuisd van de Moerasvolière naar de volière in de Arctica-biotoop. In 2014 werd manlief verhuisd naar het Aziatisch Moeras, omdat het vrouwtje hem alle hoeken van de volière liet zien. Later werden ze daar herenigd en hebben ze daar ruim drie jaar doorgebracht. Het ging steeds beter tussen de twee: het leek er laatst zelfs heel even op dat ze een gezinnetje gingen stichten… Nu mogen ze dus eindelijk terug naar de vele malen ruimere volière bij de ijsberen. Dit houdt ook in dat het verblijf langs het Moeras eindelijk weer toegankelijk is voor het publiek: het was ontworpen als doorloopvolière, maar als er roofvogels met een spanwijdte van bijna drie meter leven, is dat natuurlijk een slecht idee. De nieuwe inwoners zijn enkele kwaks, een Aziatische reigersoort. Vermoedelijk zijn het de jongen die dit jaar in de Grote Vliegkooi uit het ei kropen.
• Inmiddels is de dierenarts bij het kroost van servals Titus en Jina geweest: de kitten is een mannetje, Mosi genaamd. De naam betekent ‘eerstgeborene’, want het is het eerste jong van dit koppeltje. Net zoals de kleine manoel Loesje en het kuifhertje Michel trekt het speelse kleintje veel bekijks. Inmiddels komt hij dagelijks tevoorschijn en oefent al om te jagen: zijn speelse sprongen zullen geleidelijk veranderen in een dodelijke jachttechniek. In de wildernis besluipen deze kleine katachtigen een prooi en verrassen ze dan van bovenaf met hun grote sprongen.
• Het verblijf van de noordelijke slanke lori’s in het Aziëhuis is opgeleverd! Het is gesitueerd bij de uitgang van het in 2012 vernieuwde complex, waar tot voor kort Balabac kantjils samenleefden met buulbuuls. De twee ruiten van het verblijf zijn afgeplakt, met uitzondering van in totaal zes ‘kijk-gaten’. Slanke lori’s zijn nachtactieve primaten en het verblijf is dan ook erg duister. Het is niet duidelijk hoeveel lori’s momenteel het verblijf bewonen, al weten we dat eerder dit jaar een vrouwtje is overgekomen uit Frankfurt. Hoewel we niet met zekerheid kunnen zeggen waar de kantjils nu verblijven, is het aannemelijk dat ze in het cilinderverblijf in Taman Indah ondergebracht worden.
• Zwarte kuifmakaak Puzzle is overleden. Hij was bekend bij vele trouwe bezoekers, doordat hij tegen ieders verwachting in in 2014 vader werd! Eigenlijk namen de verzorgers aan dat hij onvruchtbaar was omdat hij al jaren zonder succes bij de vrouwtjes zat. Inmiddels staan er nog heel wat andere geboortes op zijn naam, zo kwam er eind 2016 nog een klein makaakje ter wereld in het Aziatisch Moeras.
• Love is in the air bij de grote katachtigen: de Sumatraanse tijgers mochten bij elkaar en ook bij de Amoerpanters worden weer pogingen gewaagd om te fokken. Tijgervrouw Alia bracht in 2010 nog de tweeling Gio en Vanni groot, maar heeft nog geen jongen van haar nieuwe partner Emas gehad. Vorig jaar had men goede hoop dat we toen kleine Amoerpantertjes mochten gaan verwelkomen, maar tot ieders verdriet kwamen de welpjes dood ter wereld. Vooralsnog zijn er geen paringen gemeld en jagen Vatne en Cema elkaar door het verblijf, dat terwijl juist deze diersoort op het randje van de afgrond balanceert. Door stroperij is de populatie in het Amoergebied geslonken tot een miezerige 65 individuen en het aantal (redelijk) raszuivere exemplaren in Europese dierentuinen ligt rond de 30.
• Nieuw in Amazonica: Peruaanse wandelende takken (Peruphasma schultei). Ze zijn te vinden in een terrarium in het ‘dorpje’ El Bosque Nuevo, waar in het verleden een Ecuadoraanse roodvoetspin te zien was. Hoewel zij tot aan haar dood in haar eentje gehuisvest werd, wist zij op wonderbaarlijke wijze kleine vogelspinnetjes voort te brengen. Haar nageslacht is nog altijd te bewonderen, maar haar terrarium – dat kort na haar dood ingenomen werd door een aantal rupsen – is nu dus het heenkomen geworden van wandelende takken die eenmaal volgroeid een lengte van circa 5 centimeter kunnen bereiken. Het is een speciale soort, die hun Engelse titel ‘Black Beauty‘ dankt aan hun pikzwarte lichaam. Hun gele ogen en rode mond staan daar in schril contrast mee, net zoals de vuurrode vleugeltjes. Ze kunnen echter niet vliegen en de vleugels worden dan ook als rudimentair beschouwd. Niet weg van kleine kruipertjes? Geen zorgen, ze zitten veilig achter glas.
• Totdat de schade aan de Oude Ingang, die ontstaan is door een auto-ongeval begin juni, hersteld is, wordt het getroffen deel verborgen door een bord met kiekjes uit vervlogen tijden. De schade aan het rijksmonument leek eerst een flinke domper op de feestvreugde van het 160-jarige jubileum van Diergaarde Blijdorp, maar krijgt nu dus alsnog een mooi historisch tintje.

Foto: Johanna Kok (BB-Facebook). Mosi gaat graag op ontdekkingstocht, maar moeders is daar geen fan van!