Diergaarde Blijdorp staat aan de vooravond van een grootse onderneming. Het Rotterdamse park kondigt een nieuwe inzamelactie aan: een loterij, met ”olifantastische prijzen”. De opbrengst wordt gestoken in een bouwproject, dat als einddoel heeft natuurlijkere groepsdynamiek bij de olifanten mogelijk te maken. En wat voor een bouwproject! De plattegrond van de dierentuin gaat drastisch veranderen als de ambities van het park gerealiseerd worden. Ook de Vrienden van Blijdorp lijken zich te mobiliseren en geven aan één miljoen euro te willen werven. Dit is wat we tot nu toe weten.
Sexratio
Het Masterplan 2030 was nog niet gepresenteerd of de pandemie brak uit. Gedurende die periode heeft de directie moeten reflecteren op volgorde en financiering van de plannen. Het Eilandhoppen-project is bijvoorbeeld gesneuveld en de renovatie van Taman Indah krijgt prioriteit over de Victoria Serre.
Vroeger werden meer olifantenvrouwtjes dan -mannetjes geïmporteerd uit Zuidoost-Azië. Die wildvanggeneratie verdwijnt nu langzaam, waardoor in gevangenschap geboren olifanten een steeds groter percentage van de dierentuinpopulatie vormen. Deze nieuwe lichting bestaat uit evenveel mannetjes als vrouwtjes. Kort gezegd: waren er dertig jaar geleden nog zeven vrouwtjes per bul in Europa, nu bungelt dat cijfer rond de twee en over een jaar of vijftien zal het één op één zijn.
Wie naar Taman Indah kijkt, kan zien dat er in de jaren ’90 al een beetje werd nagedacht over deze uitdaging. Naast het grote perk liggen namelijk nog twee kleinere perken, die oorspronkelijk bedoeld waren om twee heren te huisvesten. Deze verblijven zijn, naar huidige maatstaven, echter hopeloos verouderd. Er kan eigenlijk maximaal één mannetje ondergebracht worden, maar ook dat is niet ideaal. Uit veldonderzoek is de laatste jaren namelijk naar voren gekomen dat mannetjesolifanten geen nomadische eenlingen zijn, zoals dat vroeger gedacht werd.
De sociale agenda van bullen is complex: op jonge leeftijd vormen ze vaak kleine groepjes, die belangrijk zijn voor de psychologische en motorische ontwikkeling. Eenmaal volgroeid vallen die clubs doorgaans uiteen, maar ook dan komen mannetjes nog regelmatig in contact met elkaar. Zo ziet ook het contact met de dames eruit. Soms begeven bullen zich een tijdje in de buurt van vrouwtjeskuddes, dan verwatert die relatie weer, dan zoeken ze weer wat meer contact.
Dit genuanceerde fission-fusion model kan simpelweg niet gefaciliteerd worden in Blijdorp momenteel. Dat heeft deels te maken met ruimtegebrek en deels met archaïsche ontwerpkeuzes. Neem de diepe greppel rondom het verblijf: de verzorgers maken zich zorgen dat een bezoekje door de fokbul, dat altijd met enige spierballentaal verloopt, wel eens kan eindigen met een valpartij. Denk aan het ongeluk van Radza in Emmen in 2011. De liefde bedrijven, dat mogen Rotterdamse olifanten alleen op het ommuurde bullenterrein.
Ambities
Het olifantenverblijf moet dus gaan groeien. De meest voor de hand liggende uitbreidingsrichting is westelijk: al ruim tien jaar wordt nagedacht over het absorberen van de weide van de bongo’s, waardoor de olifanten in feite uitzicht zouden krijgen op de leeuwen. De populaire naam voor dit idee was ‘oliduct’. In sommige schetsen werd namelijk ook gespeeld met het terugbrengen van de ‘papegaaienlaan’, het pad dat vroeger de Tweeling-Gebouwen verbond met de Grote Vijver, maar dan als tunnel onder de dikhuiden door. Nog begin 2020 gaf Blijdorp een sfeerimpressie vrij hiervoor.
Als de eerste paal voor het olifantenverblijf 2.0 uiteindelijk geslagen wordt, is de kans echter groot dat dat niet bij de bongo’s zal zijn. Dat werd bekend tijdens een winterlezing van de vereniging Vrienden van Blijdorp, enkele maanden na de presentatie van het Masterplan. Te duur, zo oordeelde de dierentuin in coronatijd. Destijds ging de voorkeur uit naar een vervroegde uitvoering van ‘fase twee’. Dat is, zoals gepitcht in het Masterplan 2030, een andere beoogde uitbreiding, oorspronkelijk bedoeld voor een later stadium.
Voor dat project zouden de Vleermuizengrot, het verblijf van de Indische neushoorns, de Mongoolse Steppe en het Aziatische Moeras op de schop moeten. Ten tijde van de winterlezing werd een iets soberdere versie gepresenteerd, waarbij de Vleermuizengrot en het Aziatische Moeras buiten beschouwing gelaten werden omwille van het prijskaartje. Toen stond op het bestaande perk van de neushoorns een nieuwe stal voor mannelijke olifanten ingetekend, omringd door enkele separatieperken. Zo zou je de olifanten al vanaf de Bergdierenrots kunnen zien. Een brug over het reeds aanwezige bezoekerspad zou deze stal verbinden met de kamelenweide, waar de bullen dan naar hartenlust kunnen ravotten.
Behalve het feit dat dit idee relatief goedkoop is, is het bij ‘fase twee’ ook makkelijker om ruimte te vinden voor een aparte mannengroep. Ook zijn de werkzaamheden dan minder verstorend voor de kudde, waar onder andere de peuter Radjik en de 51-jarige Irma onderdeel van uitmaken. Bijkomend voordeel is dat alleen de gedomesticeerde kamelen en Indische neushoorns dan moeten verdwijnen, wat wellicht verkozen wordt boven afscheid van de (kritiek bedreigde) oostelijke bongo’s.
Perspectief
De meest recente schets die in dit artikel staat, is alweer een jaar oud. Voor nu blijft het dan ook een kwestie van speculeren. Op 9 januari zal de Nieuwjaarslezing plaatsvinden, waarbij ongetwijfeld meer duidelijk zal worden. In de decembereditie van het Vriendennieuws zal wellicht alvast een tipje van de sluier worden opgelicht. Draag in de tussentijd bij aan de uitbreiding van het olifantenverblijf én verzeker jezelf van een plekje bij de Nieuwjaarslezing door lid te worden van de vereniging Vrienden van Blijdorp. Of doe voor slechts €2,50 mee aan de Blijdorp-loterij en maak kans op unieke prijzen, zoals een privélunch met directeur Zevenbergen, een ‘dagje dierenverzorger’, een kampeernachtje in de dierentuin of een diner met zicht op de olifanten.
Foto: Diergaarde Blijdorp (blijdorp.nl)
De presentatie werd niet afgetrapt met plattegronden of sfeerimpressies, maar met een indringende foto van houtkap in de Amazone. Erik Zevenbergen: ”Het Masterplan gaat niet zomaar over de toekomst van de dierentuin, maar over natuurbehoud, over dat we het gevoel van verbondenheid kwijtraken met de natuur en het vernietigen. Het uitsterven van planten- en diersoorten is iets waar wij als mens schuldig aan zijn, ver weg maar ook dicht bij huis. Wat laten wij achter? Het gaat niet lukken om het tij te keren in de komende tien jaar, maar we kunnen wel de volgende generaties het geloof en de hoop meegeven dat het niet te laat is. Wij kunnen dat positieve geluid zijn, wij kunnen dat verschil maken.” De toon was direct gezet.
Te beginnen met de lopende projecten. Nadat in 2018 al een mooi doorloopverblijf voor ringstaartmaki’s uit de grond werd gestampt, zijn de verwachtingen hoog gespannen voor de rest van het project Eilandhoppen. Wel zullen we nog even geduld moeten hebben, want het zou heel goed kunnen dat de werkzaamheden flink wat tijd in beslag gaan nemen. In grote lijnen blijft de opzet van deze nieuwe aanbouw van het Oceanium ongewijzigd, maar aan de nieuwe plattegronden en conceptafbeeldingen is te zien dat de exacte invulling beetje bij beetje duidelijk wordt. Wanneer je het makiverblijf, een nabootsing van de dorre zuidkust van Madagaskar, verruilt voor de tropische sferen van de kas waan je je in een regenwoud. Op diverse plekken in de hal, die ruim zes meter hoog wordt, maak je kennis met de excentrieke eilandbewoners. In het oog zal gelijk het verblijf voor de boky-boky’s springen, een immer actieve mangoestensoort. Ook worden er verblijven ingericht voor Madagaskarleguanen, de felrood gekleurde Madagaskarwevervogels en de uiterst zeldzame ploegschaarschildpadden. Daarnaast is het de bedoeling dat het flora-aspect van de natuur hier nadrukkelijk naar voren komt, met onder andere de waterbanaan als bijzondere verschijning.
Via het ‘Komodo Ranger Station’, een educatieve tussenruimte, kom je in de rest van de nieuwe kas. In deze ruimte ga je op expeditie langs de Komodovaranen en Galapagosreuzenschildpadden, beide reusachtige reptielensoorten, van elkaar visueel gescheiden door een flinke hoeveelheid beplanting. In het segment van de Komodovaranen loopt het pad langs de muur van de ruimte, met de varanen in de binnenbocht. Vergelijkbaar met de Krokodillenrivier kijk je hier van bovenaf het verblijf in, dat ongeveer één of twee meter lager dan het pad ligt. De opzet van het verblijf is in vele opzichten eigenlijk het beste van twee werelden, vergeleken met de huidige verblijven in het Aziëhuis en de Rivièrahal. In tegenstelling tot het Aziëhuis wordt er uitgegaan van een doorgaans gescheiden bestaan van het mannetje en vrouwtje, met alleen contact tussen de dieren wanneer het vrouwtje vruchtbaar is. Tevens wordt het verblijf ingericht zodat er weer lekker gegraven kan worden zoals dit het geval was in de Rivièrahal, met een gronddiepte variërend van 50 tot 75 centimeter. Ook komt er weer een waterpartij voor de dieren om in de zwemmen, een van de grote verbeteringen in het Aziëhuis. Daarnaast wordt het verblijf uitgerust met sproei-installaties en UV-lampen.
Via een educatief hutje kom je bij de reuzenschildpadden. Dit gedeelte is het minst nauwkeurig uitgewerkt van de drie zones. Wel is het goed duidelijk geworden dat er veel wordt ingegaan op de geologie van de archipel, gevormd door water en vuur. Er komt een stuk met zeewater, omgeven door gestolde lava en meer van dit soort rotsblokken liggen verspreid door het perk. Leuk voor het publiek, maar ook nuttig voor de dieren: in gevangenschap kampen schildpadden vaak met pootproblemen omdat ze te weinig bewegen en het is bewezen dat enig reliëf goed is voor de ontwikkeling van dat soort spieren. Het pad loopt dwars door het perk heen met halverwege een brug waar de schildpadden onderdoor kunnen.
Aan de andere kant van de Diergaarde, bij de Oude Ingang, sleept zich al jaren een bouwproject voort: de aanpassingen aan het Flamingo-Strand. Door een nieuwe wet mogen vogels niet meer geleewiekt worden: de permanente ingreep waardoor vogels niet meer kunnen vliegen. Grootschalig kortwieken van de flamingo’s is niet haalbaar, dus is het onvermijdelijk dat er een volière moet worden gemaakt over het bestaande flamingoverblijf. Meteen stuitte dit plan echter op veel weerstand vanwege de strenge regels die gelden voor dit stukje Diergaarde, met oog op Van Ravesteyns monumentale ontwerpen. Maar, er zit schot in de zaak! Inmiddels heeft Blijdorp een architect in arm genomen die zich specialiseert in dit soort zaken en er is nu een ontwerp dat hopelijk zonder veel ophef uitgevoerd kan worden. Het wordt een ronde volière, waar de bezoeker naar binnen kan en vanaf een vlonder de dieren kan bewonderen. Er wordt gestreefd om de nieuwe volière dit najaar op te leveren.
Bij de Nieuwjaarslezing werd echter niet alleen gekeken naar wat voor plannen dit jaar verwezenlijkt kunnen worden. Erik Zevenbergen ging ook in op de financiële situatie van het park. De exploitatie van de dierentuin is voldoende om de bedrijfsvoering mee rond te krijgen, maar het budget staat weinig toe op het gebied van grote bouwprojecten. Daarom wil de Diergaarde zich wenden tot externe partijen, zoals de directeur ook al liet weten bij zijn 
In de nieuwe toekomstplannen wordt gekeken naar het combineren van de vijf rijksmonumenten die nog gerestaureerd moeten worden (Rivièrahal, Takinrots, Grote Vijver, Bongostal en Bosrendierenstal) met vooruitstrevend dierenwelzijn. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de plannen voor de Takinrots. Het is een vrij simpel concept: de rots wordt in ere hersteld en gaat onderdak bieden aan de rode panda’s en kuifhertjes. Het Europese fokprogramma’s van beide soorten staat onder beheer van de Diergaarde en daarom vindt Blijdorp het belangrijk om toonaangevend te zijn met de huisvesting van deze dieren. Er wordt gekeken naar de mogelijkheden om de flinke lap grond achter de rots ook op te nemen in het verblijf.
Eveneens vrij eenvoudig zijn de plannen die gemaakt zijn voor de Victoria Serre, het deel van de Rivièrahal dat het dringendst toe is aan onderhoud. Blijdorp dient zich hier te houden aan de bestaande paden en architectuur. Het is de bedoeling dat de Tropenvleugel, net als nu, onderdak gaat bieden aan zeldzame tropische vogels. Er gaat veel aandacht besteed worden aan voorlichting en fokprogramma’s, het wordt wel omschreven als ‘ontmoetingsplek’ voor mens en dier. De bouwwerkzaamheden zullen zich dus hoofdzakelijk focussen op puur restaureren.
De Grote Vijver wordt omschreven als ‘blank canvas’. De diverse geschiedenis van het complex betekent dat er best veel mogelijk is met de restauratie. Er zijn hele uiteenlopende ideeën over het gebruik van het hoofdeiland en de kleinere omringende eilanden. Ook wordt er gekeken naar de toekomst van tijgers in Blijdorp: de huisvestingseisen voor deze katachtigen is sterk veranderd sinds de oplevering van de Tijgerkreek en het wordt steeds moeilijker om hieraan te voldoen. Mogelijk wordt het verblijf omgebouwd tot perken voor andere soorten, zo werden er tapirs en nevelpanters genoemd als mogelijkheden. In andere versies wordt het gebruikt als horecapunt en in weer andere versies wordt het eiland in de Grote Vijver een terras en worden de omringende eilandjes gebruikt als waterspeeltuin. Kortom: de toekomst van de Grote Vijver staat geenszins vast.
Écht spraakmakend wordt het overigens pas bij de dromen die Blijdorp heeft voor het olifantenverblijf. Taman Indah was eens het toonbeeld van dierenwelzijn en de Diergaarde wil dat het dat weer wordt. Het buitenverblijf moet groeien: het bongoverblijf, het kamelenverblijf en het gehele Aziatisch Moeras worden allemaal opgenomen in het verblijf. Het resultaat is een reusachtig perk, dat de olifanten toestaat om op natuurlijke wijze ‘rond te trekken’. De Vleermuizengrot krijgt een nieuwe bestemming als binnenverblijf voor de mannelijke olifant (of mogelijk meerdere bullen, de nieuwe afmetingen zouden dat toestaan). De oude ‘papegaaienlaan’ zou ook kunnen terugkeren in de vorm van het ‘olifantenduct’ dat al vaker besproken is in het verleden. De bongostal kan, vergelijkbaar met de Toko Tjitjak, worden omgetoverd tot een horecapunt met uitzicht op het olifantenverblijf. Hoewel het misschien klinkt alsof deze plannen gepaard gaan met het verdwijnen met veel diersoorten, valt dit best mee nu het Aziatische Moeras steeds meer leegloopt. Er wordt nog gekeken naar mogelijkheden om ook andere dieren met de olifanten samen te laten leven.
Al dit toekomstdromen werd afgesloten met de opening van de Vriendenbazaar. Een aantal van de vrijwilligers lieten een zeil met daarop een foto van de oude Vriendenwinkel zakken en onthulden zo het nieuwe gebouw, dat thematisch aansluit op de rest van het Keuzeplein en de poort naar het Azië-gedeelte. Het nieuwe pand is een hele verbetering: in plaats van in weer en wind buiten te staan en onder een afdakje naar wat knuffeldieren te kijken, kan je nu naar binnen en daar rustig rondkijken. Dit maakt het hopelijk niet alleen wat aantrekkelijker om er iets te kopen, maar betekent ook dat de vrijwilligers er beter kunnen vertellen wat de Vrienden van Blijdorp allemaal betekenen voor de Diergaarde. Hopelijk wordt het goed zaken doen: des te sneller kunnen alle mooie plannen die hierboven genoemd zijn werkelijkheid worden.
